ਇੰਤਜ਼ਾਰ

ਪੜ੍ਹਾਈ ਲਿਖਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੋਵੇਂ ਬੱਚੇ ਨੌਕਰੀ ਦੇ ਸਿਲਸਿਲੇ ਵਿਚ ਘਰ ਤੋਂ ਦੂਰ ਚਲੇ ਗਏ | ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਘਰ ਵਿਚ ਲੱਗੇ ਇਕ ਬੂਟੇ ਵਿਚ ਇਕ ਨਿੱਕੀ ਕਾਲੀ ਚਿੜੀ ਨੇ ਆਪਣਾ ਆਲ੍ਹਣਾ ਪਾ ਲਿਆ ਅਤੇ ਉਸ ਵਿਚ ਦੋ ਆਂਡੇ ਵੀ ਦੇ ਦਿੱਤੇ | ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਚਿੜੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਦੋਹੇਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਘਰ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਵਿਚ ਫੇਰ ਕੁਝ ਰੌਣਕ ਲੱਗ ਜਾਵੇਗੀ |
ਪਰ ਇਕ ਰਾਤ ਆਈ ਹਨੇਰੀ ਕਾਰਨ ਚਿੜੀ ਦਾ ਆਲ੍ਹਣਾਂ ਹੇਠਾਂ ਡਿੱਗ ਗਿਆ | ਸਵੇਰੇ ਉੱਠ ਕੇ ਮੈਂ ਉਹ ਆਲ੍ਹਣਾ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਬੂਟੇ ਵਿਚ ਟਿਕਾ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਫਿਰ ਚਿੜੀ ਦੇ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਪਰ ਫਿਰ ਉਹ ਚਿੜੀ ਕਦੀ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਆਈ | ਮੈਨੂੰ ਹਾਲੇ ਵੀ ਚਿੜੀ ਸਮੇਤ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਫਿਰ ਕਦੀ ਨਾ ਕਦੀ ਪੁਰਾਣੇ ਘਰ ਵਿਚ ਵਾਪਸ ਜ਼ਰੂਰ ਆਉਣਗੇ |

-ਜਗਰਾਉਂ | ਮੋਬਾਈਲ : 94179-85058.

ਖ਼ਬਰ ਸ਼ੇਅਰ ਕਰੋ

ਕਾਵਿ ਮਹਿਫ਼ਲ

ਸਿਰਫ ਕਿਰਦਾਰ ਦੀ ਚਿੰਤਾ,
ਮੇਰੇ ਦਿਲਦਾਰ ਦੀ ਚਿੰਤਾ |
ਕਿਤੇ ਨਾ ਅਕਲ ਆ ਜਾਵੇ,
ਮੇਰੀ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਚਿੰਤਾ |
ਝੁਕੇ ਨਾ ਜ਼ਾਲਮਾਂ ਅੱਗੇ,
ਬੜੀ ਦਸਤਾਰ ਦੀ ਚਿੰਤਾ |
ਕੁੜੱਤਣ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੁੱਕੇ,
ਬੜੀ ਗੁਫ਼ਤਾਰ ਦੀ ਚਿੰਤਾ |
ਕਿਵੇਂ ਹਰ ਵਾਰ ਨੂੰ ਜੀਵੇਂ,
ਮੇਰੀ ਹਰ ਵਾਰ ਦੀ ਚਿੰਤਾ |

-ਮੋਬਾਈਲ : 90419-19908.

ਹਾਦਸੇ ਤਾਂ ਸ਼ਹਿਰ ਅੰਦਰ ਆਮ ਨੇ,
ਸਿਰਫ਼ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਹੀ ਕਿਉਂ ਇਲਜ਼ਾਮ ਨੇ |
ਲੜ ਰਹੇ ਜਾਂਬਾਜ਼ ਨੇ ਸਰਹੱਦ 'ਤੇ,
ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਕਮ ਘਰੀਂ ਆਰਾਮ ਨੇ |
ਕਿਉਂ ਵਗੀ ਉਸ ਸ਼ਹਿਰ ਸੀ ਫਿਰਕੂ ਹਵਾ?
ਜਿਸ ਸ਼ਹਿਰ ਅਵਤਾਰ ਲਿਤਾ ਰਾਮ ਨੇ |
ਦਿਨ ਢਲੇਗਾ ਆਏਗੀ ਠੰਢੀ ਹਵਾ,
ਭਰਮ ਸੀ, ਜੋ ਤੋੜ ਦਿੱਤਾ ਸ਼ਾਮ ਨੇ |
ਕੀ ਬਣੇਗਾ ਮੁਲਕ ਦਾ ਐ ਦੋਸਤੋ?
ਰੋਜ਼ ਹੜਤਾਲਾਂ ਤੇ ਚੱਕੇ ਜਾਮ ਨੇ |

-ਮੋਬਾਈਲ : 98765-82500.

ਕਦੇ ਤਾਂ ਝਾਤੀ ਮਾਰ ਵੇ ਸੱਜਣਾ,
ਦਿਲ ਸਾਡੇ ਨੂੰ ਠਾਰ ਵੇ ਸੱਜਣਾ |
ਤੱਕ ਤੱਕ ਰਾਹਾਂ ਅੱਖੀਆਂ ਥੱਕੀਆਂ,
ਲੈਂਦਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਸਾਰ ਵੇ ਸੱਜਣਾ |
ਹਿਜਰ ਤੇਰੇ ਵਿਚ ਜਿੰਦ ਕੁਮਲਾਈ,
ਮੁੱਖ ਤੇ ਲਿਆ ਬਹਾਰ ਵੇ ਸੱਜਣਾ |
ਵਿਚ ਗ਼ਮਾਂ ਦੇ ਜਿੰਦ ਡੁੱਬ ਚੱਲੀ,
ਮਾਰ ਕੇ ਚੱਪੂ ਤਾਰ ਵੇ ਸੱਜਣਾ |
ਬਿਨ ਤੇਰੇ ਜੱਗ ਸੰੁਨਾ ਜਾਪੇ,
ਤੇਰੇ ਸੰਗ ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਵੇ ਸੱਜਣਾ |
ਬਿਨ ਤੇਰੇ ਸਾਡਾ ਸੁੱਕਾ ਸਾਵਣ,
ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਫੁਹਾਰ ਵੇ ਸੱਜਣਾ |
ਹੋ ਗਈ 'ਚਹਿਲਾ' ਵਾਟ ਬਥੇਰੀ,
ਹੁਣ ਤਾਂ ਮੋੜ ਮੁਹਾਰ ਵੇ ਸੱਜਣਾ |

-ਪਿੰਡ ਕੋਟ ਲੱਲੂ, ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਮਾਨਸਾ | ਮੋਬਾ : 94642-82636.

ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਆਂਦਰਾਂ

ਪਤਨੀ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੇਰੀਆਂ ਮਜਬੂਰੀਆਂ ਨੂੰ ਸਮਝਦੇ ਹੋਏ ਮਾਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਸ਼ਹਿਰ ਹੀ ਆ ਗਈ ਸੀ | ਪਰ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਘੁਟਣ ਭਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੋਂ ਉਹ ਅੱਕ ਜਾਂਦੀ ਸੀ | ਇਸ ਕਰਕੇ ਉਹ ਕਦੇ ਪਿੰਡ ਮੇਰੇ ਛੋਟੇ ਭਰਾ ਕੋਲ ਤੇ ਕਦੇ ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਕੋਲ ਉਹਦੇ ਪਿੰਡ ਜਾ ਆਉਂਦੇ ਸਨ | ਉਦੋਂ ਵੀ ਮਾਂ ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਕੋਲ ਪਿੰਡ ਗਈ ਹੋਈ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰੀ ਇਕ ਕਿਤਾਬ ਲੋਕ-ਅਰਪਣ ਹੋਣ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਮੈਨੂੰ ਪੂਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਸਮੇਤ ਮੇਰੀ ਸੰਸਥਾ ਨੇ ਮੋਹਾਲੀ ਬੁਲਾਇਆ ਸੀ | ਉਥੋਂ ਕਾਰਜ ਸਿਰੇ ਚੜ੍ਹਾ ਕੇ ਦੁਪਹਿਰ ਦਾ ਖਾਣਾ ਉਥੋਂ ਹੀ ਖਾ ਕੇ ਦੇਰ ਰਾਤ ਘਰ ਪਹੁੰਚੇ ਕਿ ਭੱਜ-ਨੱਠ, ਥਕਾਵਟ ਕਰਕੇ ਨੂੰ ਹ ਰਾਣੀ ਬਿਮਾਰ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਆਉਂਦੇ ਹੀ ਮੰਜੇ 'ਤੇ ਢੇਰੀ ਹੋ ਗਈ | ਉਸ ਦੇ ਉਹੜ-ਪੋਹੜ ਵਿਚ ਲੱਗ ਗਏ ਤੇ ਘਰ ਰਾਤ ਦਾ ਖਾਣਾ ਬਣਿਆ ਹੀ ਨਾ |
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਸਵੇਰੇ ਚਾਹ ਦਾ ਕੱਪ ਵੀ ਬੇਟੇ ਨੇ ਹੀ ਦਿੱਤਾ | ਨਹਾ ਧੋ ਕੇ ਦਫਤਰ ਨੂੰ ਜਾਣ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ਰਸੋਈ ਵਿਚ ਚੁੱਪ ਹੀ ਪਸਰੀ ਪਈ ਸੀ | ਬੇਟੇ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਬਹੂ ਅਜੇ ਵੀ ਬਿਮਾਰ ਹੈ, ਨਾ ਨਾਸ਼ਤਾ ਬਣਿਆ ਹੈ, ਨਾ ਟਿਫਨ ਤਿਆਰ ਹੋਇਆ ਹੈ | ਉਸਨੇ ਵੀ ਬਹੂ ਨੂੰ ਦਵਾਈ ਦਵਾ ਕੇ ਦਫਤਰ ਚਲੇ ਜਾਣਾ ਸੀ |
ਦਫਤਰ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਕੰਮ-ਧੰਦੇ ਵਿਚ ਰੁੱਝ ਗਏ ਪਰ ਦੋ ਡੰਗਾਂ ਦੀ ਭੁੱਖ ਵਿਚ-ਵਿਚ ਅੰਗੜਾਈਆਂ ਲੈ ਲੈਂਦੀ ਸੀ | ਚਾਹ ਆਈ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਆਸਰਾ ਦੇ ਗਈ | ਦੁਪਹਿਰ ਦੇ ਖਾਣੇ 'ਤੇ ਸਾਰੇ ਟਿਫਨ ਫੜ ਕੇ ਤੁਰ ਪਏ | ਆਪਾਂ ਵੀ ਇਸ ਆਸ ਨਾਲ ਕਿ ਘਰ ਖਾਣਾ ਤਿਆਰ ਹੋਵੇਗਾ, ਘਰ ਨੂੰ ਚੱਲ ਪਏ | ਦਫਤਰ ਅਤੇ ਘਰ ਨਜ਼ਦੀਕ ਹੀ ਸਨ | ਘਰ ਪਹੁੰਚੇ ਤਾਂ ਬਹੂ ਅਜੇ ਵੀ ਦਵਾਈ ਦੀ ਘੂਕੀ ਵਿਚ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਸੀ | ਰਸੋਈ ਵਿਚ ਪਤੀਲੇ-ਛਿੱਕੂ ਖਾਲੀ ਆਪਣੀ ਭੁੱਖ ਜ਼ਾਹਰ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ | ਬਹੂ ਨੂੰ ਹਾਲ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਸ ਬਰੈਡ ਖਾ ਲਿਆ ਸੀ,ਦਵਾਈ ਲੈ ਲਈ ਸੀ | ਜ਼ਿਆਦਾ ਕੁਝ ਪੁੱਛਣ-ਦੱਸਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੀ ਨਹੀਂ ਪਈ | ਪਾਣੀ ਦਾ ਗਿਲਾਸ ਪੀ ਫਿਰ ਦਫਤਰ ਨੂੰ ਚਾਲੇ ਪਾ ਲਏ | ਰਾਹ ਵਿਚ ਸੜਕ 'ਤੇ ਰੇੜ੍ਹੀ ਲਗਾ ਕੇ ਰੋਟੀ ਖਵਾਉਣ ਵਾਲੇ ਕੋਲ ਬੈਠ ਕੇ ਰੋਟੀ ਦਾ ਆਰਡਰ ਦੇ ਵੀ ਦਿੱਤਾ ਪਰ ਦੂਸਰੇ ਹੀ ਪਲ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਜਾਣਕਾਰ ਇਧਰ-ਉਧਰ ਗੁਜ਼ਰ ਰਹੇ ਸਨ | ਉਥੋਂ ਵੀ ਉੱਠ ਕੇ ਚਲ ਪਏ ਕਿ ਕੋਈ ਕੀ ਕਹੇਗਾ ਤੇ ਘਰ ਦੇ ਪਰਦੇ ਜ਼ਾਹਰ ਹੋਣਗੇ | ਦਫਤਰ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਪ-ਚਾਪ ਆਪਣੀ ਸੀਟ 'ਤੇ ਬੈਠ ਫਾਈਲਾਂ ਖੋਲ੍ਹ ਲਈਆਂ | ਬਾਕੀ ਸਟਾਫ ਅਜੇ ਆਇਆ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਕੇਵਲ ਬੌਸ ਹੀ ਬੈਠਾ ਸੀ | ਇਕ ਵਾਰ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਬਹੁਤ ਜਲਦੀ ਆ ਗਿਆ, ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਨਹੀ ਆਇਆ | ਜਵਾਬ ਤਾਂ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਖਾ ਆਇਆ ਹਾਂ ਪਰ ਅੱਖਾਂ-ਚਿਹਰਾ ਸਭ ਬਿਆਨ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ | ਬੌਸ ਜੋ ਮੇਰੀ ਘਰੇਲੂ ਹਾਲਤ ਤੋਂ ਭਲੀ-ਭਾਂਤ ਵਾਕਿਫ਼ ਸੀ ਕੁਝ ਬੋਲਣ ਹੀ ਲੱਗਾ ਸੀ ਕਿ ਚੁੱਪ ਰਹਿ ਗਿਆ ਪਰ ਉਹਦਾ ਚਿਹਰਾ ਸਭ ਬਿਆਨ ਕਰ ਗਿਆ |
ਸ਼ਾਮ 5 ਵਜੇ ਛੁੱਟੀ ਹੋਈ ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਹੀ ਭੈਣ ਦਾ ਫੋਨ ਆ ਗਿਆ ਕਿ ਮਾਤਾ ਨੇ ਬਹੁਤ ਤੰਗ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਮੈਨੂੰ ਹੁਣੇ ਜਲੰਧਰ ਛੱਡ ਕੇ ਆਓ, ਆਹ ਲੈ ਆਪ ਹੀ ਗੱਲ ਕਰ ਲੈ | ਮਾਂ ਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਹੋ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਕੀ ਤੂੰ ਰੋਟੀ ਖਾਧੀ ਹੈ | ਇਕ ਦਮ ਮੈਂ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਾ ਦੇ ਸਕਿਆ | ਗਲਾ ਭਰ ਆਇਆ ਪਰ ਸੰਭਲਦੇ ਹੋਏ ਬੋਲਿਆ, 'ਹਾਂ ਖਾਧੀ ਹੈ |' ਮਾਂ ਬੋਲੀ, 'ਨਹੀਂ ਤੂੰ ਰੋਟੀ ਨਹੀਂ ਖਾਧੀ | ਮੈਨੂੰ ਲੈ ਜਾ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਆਪ ਰੋਟੀ ਪਕਾ ਕੇ ਖਵਾਵਾਂਗੀ |' ਬੜੀ ਹੈਰਾਨੀ ਜਿਹੀ ਹੋਈ ਕਿ ਇੰਨੀ ਦੂਰ ਤੋਂ ਵੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਕਿ ਪਿਛਲੇ ਤਿੰਨ ਡੰਗ ਤੋਂ ਮੈ ਭੁੱਖਾ ਹੀ ਹਾਂ | ਇਸ ਸਬੰਧੀ ਆਪਣੇ ਤੇ ਭੈਣ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਜਾਨਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕੀਤੀ ਕਿ ਮਾਂ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਘਰ ਦੀ ਇਸ ਸਥਿਤੀ ਬਾਰੇ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਪਰ ਅਜਿਹੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਸਾਹਮਣੇ ਨਹੀਂ ਆਈ | ਇਹ ਕੇਵਲ ਤੇ ਕੇਵਲ ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਆਂਦਰਾਂ ਹੀ ਹਨ ਜੋ ਕੋਹਾਂ ਦੂਰ ਤੋਂ ਵੀ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਦੁੱਖ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਲੈਂਦੀਆਂ ਹਨ |

-ਮੋਬਾਈਲ : 98550-53839.

ਸੰਗੀਤ ਦਾ ਜਾਦੂ

'ਭਵਾਨੀਗੜ੍ਹ ਦਾ ਸਭਿਆਚਾਰਕ ਮੇਲਾ' ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਸੰਗਰੂਰ ਦੇ ਮੇਲਿਆਂ 'ਚੋਂ ਸਿਰ ਕਢਵਾਂ ਮੇਲਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ | ਗੱਲ ਸਾਲ 1993-94 ਦੀ ਹੈ | ਉੱਚੀ ਸਟੇਜ 'ਤੇ ਦਾਣਾ ਮੰਡੀ ਵਾਲਾ ਵਿਸ਼ਾਲ ਪੰਡਾਲ ਜਿੱਥੇ ਸਰੋਤਿਆਂ ਨੇ ਤਿਲ ਸੁੱਟਣ ਵਾਲੀ ਜਗ੍ਹਾ ਵੀ ਖਾਲੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਛੱਡੀ, ਮੰਚ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਦਿਗਜ਼ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤਾਂ ਹਰਪਾਲ ਟਿਵਾਣਾ ਜੀ ਅਤੇ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਤੇ ਅਖਾੜਿਆਂ ਦੇ ਨਾਇਕ ਦਾਰਾ ਸਿੰਘ ਪਹਿਲਵਾਨ ਸੋਫਿਆਂ 'ਤੇ ਸੁਸ਼ੋਿ ਭਤ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮੇਲਾ ਪ੍ਰਬੰਧਕਾਂ ਵਲੋਂ ਸਨਮਾਨ ਕੀਤਾ ਜਾਣਾ ਸੀ | ਮੇਲਾ ਆਪਣੇ ਜੋਬਨ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕਾ ਸੀ | ਇੰਦਰ ਦੇਵਤਾ ਮਿਹਰਬਾਨ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਕਿਣਮਿਣ ਕਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ | ਮੇਲਾ ਪ੍ਰਬੰਧਕਾਂ ਨੂੰ ਖਦਸ਼ਾ ਹੋਣ ਲੱਗਿਆ ਕਿ ਸਨਮਾਨ ਸਮਾਰੋਹ ਮੀਂਹ ਦੀ ਭੇਟ ਚੜ੍ਹ ਜਾਵੇਗਾ | ਸਟੇਜ ਸੰਚਾਲਕਾ ਮੈਡਮ ਨੇ ਅਚਾਨਕ ਵਰ੍ਹਦੇ ਮੀਂਹ ਵਿਚ ਲੋਕ ਗਾਥਾਵਾਂ ਦੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਕੁਲਦੀਪ ਮਾਣਕ ਨੂੰ ਸਟੇਜ 'ਤੇ ਆਉਣ ਦਾ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ | ਇਹ ਮਾਣਕ ਹੀ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਵਰ੍ਹਦੇ ਮੀਂਹ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਸੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਰੋਤਿਆਂ 'ਤੇ ਹੀ ਐਨਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਸੀ ਜਾਂ ਆਪਣੀ ਗਾਇਨ ਕਲਾ 'ਤੇ |
ਸਟੇਜ ਦੀ ਹਿੱਕ ਤੋਂ ਵਾਰ ਬੰਦਾ ਸਿੰਘ ਬਹਾਦਰ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਉਪਰੰਤ ਦਾਰਾ ਸਿੰਘ ਹੋਰਾਂ ਦੀ ਫਰਮਾਇਸ਼ 'ਤੇ ਮਾਣਕ ਨੇ ਹੀਰ ਦੀ ਕਲੀ ਛੋਹ ਲਈ | 'ਤੇਰੇ ਟਿੱਲੇ ਤੋਂ ਓਹ ਸੂਰਤ ਦੀਹਦੀ ਆ ਹੀਰ ਦੀ' ਅਲਫਾਜ਼ ਗਾ ਕੇ ਮਾਣਕ ਨੇ ਸਾਰੰਗੀ ਮਾਸਟਰ ਕਰਨੈਲ ਸ਼ੇਰਪੁਰੀ ਨੂੰ ਸਾਰੰਗੀ ਦੇ ਕੌਤਕ ਦਿਖਾਉਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ | ਬਸ ਫਿਰ ਕੀ ਸੀ... | ਸਰੋਤਿਆਂ ਨੂੰ ਵਰ੍ਹਦੇ ਮੀਂਹ ਦਾ ਮਾਣੋ ਚੇਤਾ ਹੀ ਭੁੱਲ ਗਿਆ | ਪੰਡਾਲ ਦੇ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਚੁੱਪ ਪਸਰ ਗਈ | ਸ਼ੇਰਪੁਰੀ ਦੇ ਸਾਰੰਗੀ ਦੇ ਗਜ਼ ਤੇ ਪੋਟਿਆਂ ਦੇ ਕੌਤਕ ਨਾਲ ਕਲੀ ਪੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਮਾਣਕ ਕੰਨ 'ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਸੱਪ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੇਲ ਰਿਹਾ ਸੀ | ਮੇਲਾ ਪ੍ਰਬੰਧਕਾਂ ਦੇ ਸੁੱਕੇ ਸਾਹਾਂ 'ਚ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਦਾ ਵਾਸਾ ਪਰਤ ਆਇਆ ਸੀ | ਵਰ੍ਹਦਾ ਮੀਂਹ ਥੰਮ੍ਹ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਮਾਣਕ ਨੇ ਹੱਥ ਖੜ੍ਹਾ ਕਰਕੇ ਕਲੀ ਸਮਾਪਤ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਸਾਰਾ ਪੰਡਾਲ ਤਾੜੀਆਂ ਦੀ ਗੜਗੜਾਹਟ ਨਾਲ ਗੂੰਜ ਉੱਠਿਆ | ਮੈਂ ਪੰਡਾਲ ਦੇ ਇਕ ਕੋਨੇ 'ਚ ਖੜ੍ਹਾ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਸੁਣਿਐਾ ਤਾਨਸੈਨ ਦੀ ਗਾਇਕੀ ਨਾਲ ਦੀਵੇ ਜਗ ਪੈਂਦੇ ਸਨ ਤਾਂ ਮਾਣਕ ਦੀ ਗਾਇਕੀ ਨਾਲ ਇੰਦਰ ਦੇਵਤਾ ਅਸ਼-ਅਸ਼ ਕਰ ਉੱਠਦਾ ਹੈ ਤੇ ਮੀਂਹ ਵਰਸਾਉਣ ਦਾ ਚੇਤਾ ਵਿਸਾਰ ਬੈਠਦਾ ਹੈ |

-ਧਨੌਲਾ (ਬਰਨਾਲਾ)
ਮੋਬਾਈਲ : 98552-64144

ਕਾਵਿ-ਵਿਅੰਗ: ਜਿੱਤ ਦੇ ਅਰਥ

• ਨਵਰਾਹੀ ਘੁਗਿਆਣਵੀ •
ਵਾਰ ਵਾਰ ਜੋ ਹਾਰ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦਾ,
ਨਹੀਂ ਜਿੱਤ ਦੇ ਅਰਥ ਪਛਾਣ ਸਕਦਾ |
ਸੌੜੀ ਸੋਚ ਦੀ ਸੁਰੰਗ ਵਿਚ ਬੰਦ ਹੋ ਕੇ,
ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਫ਼ਿਜ਼ਾ ਦਾ ਲੁਤਫ਼ ਨਹੀਂ ਮਾਣ ਸਕਦਾ |
ਕੋਈ ਯੋਧਾ ਹੀ ਵੱਡੇ ਸਿਰੜ ਵਾਲਾ,
ਦੁੱਖ ਸਹਿ ਸਕਦਾ, ਖ਼ਾਕ ਛਾਣ ਸਕਦਾ |
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਦੋਂ ਆਵਾਜ਼ ਵੱਜੇ,
ਕੇਵਲ ਮੂਰਖ ਹੀ ਲੰਮੀਆਂ ਤਾਣ ਸਕਦਾ |

-ਨਹਿਰ ਨਜ਼ਾਰਾ, ਨਵਾਂ ਹਰਿੰਦਰ ਨਗਰ, ਫਰੀਦਕੋਟ-151203.
ਮੋਬਾਈਲ : 98150-02302.

ਚਲਾਨ

'ਦੀਸ਼ੇ ਰੋਕ ਇਹਨੂੰ, ਕੀ ਸਵਾਂਗ ਬਣਾਇਐ ਇਹਨੇ', ਥਾਣੇਦਾਰ ਨੇ ਸਿਪਾਹੀ ਨੂੰ ਹੁਕਮ ਚਾੜਿ੍ਹਆ |
'ਹਾਂ ਬਈ, ਲਿਆ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਦੇ ਕਾਗਜ਼', ਸਿਪਾਹੀ ਨੇ ਮੋਟੀ ਅਸਾਮੀ ਫਸਦੀ ਵੇਖ ਕੇ ਕਿਹਾ |
'ਜਨਾਬ ਇਹ ਬੁਲਟ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਤਾਂ ਰਾਮਲੀਲ੍ਹਾ ਕਮੇਟੀ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਦਾ ਐ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਰਾਮਲੀਲ੍ਹਾ 'ਚ ਰਾਵਣ ਦਾ ਰੋਲ ਕਰਨ ਚੱਲਿਐਾ', ਚਾਲਕ ਨੇ ਦੱਸਿਆ |
'ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਕਿਸੇ ਦਾ ਵੀ ਹੋਵੇ, ਪਰ ਹੁਣ ਚਲਾ ਤਾਂ ਤੂੰ ਰਿਹਾ ਏਾ ਨਾ ਜਾਂ ਤਾਂ ਪੂਰੇ ਕਾਗਜ਼ ਦਿਖਾ ਜਾਂ ਚਲਾਨ ਕਟਾ | ਚਲ, ਚਲ ਜਲਦੀ ਕਰ', ਥਾਣੇਦਾਰ ਨੇ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਦੇ ਨੇੜੇ ਆਉਂਦਿਆਂ ਕਿਹਾ |
'ਠੀਕ ਐ ਜਨਾਬ... ਏ...ਆਹ ਲਓ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਦੀ ਕਾਪੀ, ਆਹ ਲਓ ਬੀਮਾ ਅਤੇ ਆਹ ਲਓ ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਣ ਸਰਟੀਫਿਕੇਟ', ਹੁਣ ਚਾਲਕ ਦੇ ਚਿਹਰੇ 'ਤੇ ਰੌਣਕ ਜਿਹੀ ਆ ਗਈ ਸੀ |
'ਤੇਰਾ ਡਰਾਈਵਿੰਗ ਲਾਇਸੈਂਸ ਕਿਥੇ ਆ ਓਏ?' ਥਾਣੇਦਾਰ ਫਿਰ ਗਰਜਿਆ |
'ਉਹ ਤਾਂ ਜੀ ਮੇਰੇ ਬਟੂਏ 'ਚ ਮੇਰੀ ਪੈਂਟ 'ਚ ਰਹਿ ਗਿਆ', ਚਾਲਕ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿਚ ਹੁਣ ਤਰਲਾ ਸੀ |
'ਚਲ ਓਏ ਦੀਸੇ ਕੱਟ ਚਲਾਨ ਇਹਦਾ | ਦਸ ਹਜ਼ਾਰ ਡਰਾਈਵਿੰਗ ਲਾਇਸੰਸ ਦਾ ਅਤੇ ਦਸ ਹਜ਼ਾਰ 10 ਸਿਰਾਂ ਦੇ ਹੈਲਮਟ ਦਾ | ਤੂੰ ਰਾਵਣ ਤਾਂ ਬਣ ਗਿਐਾ, ਤੈਨੂੰ ਇਹ ਨੀ ਪਤਾ ਕਿ ਹੈਲਮਟ ਵੀ ਪਾਉਣੇ ਨੇ?'

-ਮੋਬਾਈਲ : 99159-95505.