* ਹਰਜੀਤ ਕੌਰ ਔਲਖ *
ਆਇਆ ਮਹੀਨਾ ਸਾਉਣ
ਸੋਹਣਿਆਂ ਤੂੰ ਨਾ ਆਇਆ
ਚਾਅ ਮੇਰੇ ਕਮਲਾਉਣ
ਸੋਹਣਿਆਂ ਤੂੰ ਨਾ ਆਇਆ
ਆਇਆ ਮਹੀਨਾ ਸਾਉਣ...
ਕੋਈ ਸੁਆਣੀ ਖੀਰ ਵੇ ਰਿੰਨਦੀ
ਕੋਈ ਵੇ ਪੂੜੇ ਤਲਦੀ
ਮਾਂ ਤੇਰੇ ਦੇ ਅੱਗੇ ਮੇਰੀ
ਪੇਸ਼ ਕੋਈ ਨਾ ਚਲਦੀ
ਚਲਦੀ ਠੰਡੜੀ ਪੌਣ
ਸੋਹਣਿਆਂ ਤੂੰ ਨਾ ਆਇਆ
ਆਇਆ ਮਹੀਨਾ ਸਾਉਣ...
ਬਿਨ ਤੇਰੇ ਮੈਂ ਰਹਾਂ ਤੜਫਦੀ
ਮਰ-ਮਰ ਜੂਨ ਹੰਢਾਵਾਂ
ਮਨ ਆਪਣੇ ਨੂੰ ਬੈਠੀ ਵੇ ਮੈਂ
ਸੌ ਸੌ ਲਾਰੇ ਲਾਵਾਂ
ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਪਰਚਾਉਣ
ਸੋਹਣਿਆਂ ਤੂੰ ਨਾ ਆਇਆ
ਆਇਆ ਮਹੀਨਾ ਸਾਉਣ...
ਤਿੰਨ ਮੀਲ ਟੇਸ਼ਨ ਤੋਂ ਪੂਰਾ
ਹੈਗਾ ਆਪਣਾ ਘਰ ਵੇ
ਕਾਲੇ-ਕਾਲੇ ਵੇਖ ਕੇ ਬੱਦਲ,
ਮੈਂ ਜਾਨੀ ਆਂ ਡਰ ਵੇ,
ਮੈਨੂੰ ਝੀਲ ਬਣਾਉਣ
ਸੋਹਣਿਆਂ ਤੂੰ ਨਾ ਆਇਆ
ਚਾਅ ਮੇਰੇ ਕਮਲਾਉਣ
ਸੋਹਣਿਆਂ ਤੂੰ ਨਾ ਆਇਆ
ਆਇਆ ਮਹੀਨਾ ਸਾਉਣ...।
-ਪਿੰਡ ਤੇ ਡਾਕ: ਕੋਹਾਲਾ, ਤਹਿਸੀਲ ਅਜਨਾਲਾ, ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ-143109.
ਮੋਬਾ : ...
ਇਕ ਸੱਜਣ ਸਰਕਾਰੀ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿਚ ਗਿਆ ਤੇ ਇਕ ਡਾਕਟਰ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ, 'ਡਾਕਟਰ ਸਾਹਿਬ ਜੀ, ਮੈਂ ਅੱਖਾਂ ਦਾਨ ਕਰਨੀਆਂ ਨੇ'
'ਬੜੀ ਚੰਗੀ ਸੋਚ ਹੈ' ਡਾਕਟਰ ਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਤੁਸੀਂ ਔਹ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਚਲੇ ਜਾਓ ਤੇ ਆਪਣਾ ਨਾਂਅ ਪਤਾ ਤੇ ਘਰ ਦਾ ਫੋਨ ਨੰਬਰ ਦੱਸ ਕੇ ਫਾਰਮ ਭਰ ਦੇਵੋ ਤੇ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੀ ਮੌਤ 'ਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਘਰ ਆਪ ਆਵਾਂਗੇ ਤੇ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਲੈ ਆਵਾਂਗੇ' ਡਾਕਟਰ ਨੇ ਸਮਝਾਇਆ।
'ਪਰ ਡਾਕਟਰ ਸਾਹਿਬ ਮੈਂ ਤਾਂ ਅੱਖਾਂ ਹੁਣੇ ਹੀ ਦਾਨ ਕਰਨੀਆਂ ਨੇ।' ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ।
'ਜਿਉਂਦੇ ਜੀਅ ਅੱਖਾਂ ਕੌਣ ਦਾਨ ਕਰਦੈ' ਡਾਕਟਰ ਨੇ ਹੈਰਾਨ ਹੁੰਦੇ ਪੁੱਛਿਆ।
'ਡਾਕਟਰ ਸਾਹਿਬ, ਅਸਲੀ ਦਾਨ ਉਹ ਹੀ ਹੈ ਜੋ ਜਿਉਂਦੇ ਜੀਅ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਮਰੇ ਮਗਰੋਂ ਦਾਨ ਕੀਤੇ ਦਾ ਕੀ ਫਾਇਦਾ।'
'ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਜੀਉਂਦੇ ਜੀਅ ਅੱਖਾਂ ਕਿਉਂ ਦਾਨ ਕਰਨੀਆਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ', ਡਾਕਟਰ ਅਜੇ ਵੀ ਹੈਰਾਨ ਸੀ।
'ਅਸਲ ਗੱਲ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਡਾਕਟਰ ਜੀ, ਸਾਡੀ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਹਰ ਗਲੀ ਦੇ ਮੋੜ 'ਤੇ ਸ਼ਰਾਬ ਦੇ ਠੇਕੇ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤੇ ਹਨ। ਸਾਲੀ ਪੀਣੀ ਪੈਂਦੀ ਐ। ਅੱਜਕਲ੍ਹ ਖਰਚਾ ਪੂਰਾ ਨੀ ਹੁੰਦਾ, ਜੇਬ ਦੀ ਤੰਗੀ ਐ। ਇਹ ਸਹੁਰੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਤੜਕੇ ਤੜਕੇ ...
ਕਿਸਾਨੀ ਨਾਲ ਸਬੰਧ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ ਨਾਜਰ ਸਿੰਘ ਜੋ ਆਪਣੀ ਦੋ ਏਕੜ ਜ਼ਮੀਨ ਅਤੇ ਪੰਜ ਏਕੜ ਠੇਕੇ 'ਤੇ ਲੈ ਕੇ ਖੇਤੀ ਕਰ ਘਰ ਦਾ ਮਸਾਂ ਹੀ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਚਲਾਉਂਦਾ ਸੀ। ਨਾਜਰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਮਿਹਨਤੀ ਅਤੇ ਰੱਬ ਦੀਆਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਦਾਤਾਂ 'ਤੇ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਆਦਮੀ ਸੀ। ਨਾਜਰ ਦੇ ਦੋ ਧੀਆਂ ਅਤੇ ਇਕ ਪੁੱਤਰ ਸੀ। ਪੁੱਤਰ ਦੂਸਰੀ ਕਲਾਸ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਦਾ ਸੀ। ਨਾਜਰ ਨੇ ਇਕ ਧੀ ਦਾ ਵਿਆਹ ਸਾਲ ਕੁ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕੀਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਦੂਸਰੀ ਧੀ ਜੋਤੀ ਪੰਜਵੀਂ ਕਲਾਸ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਦੀ ਸੀ। ਜੋਤੀ ਘਰ ਵਿਚ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਬੜੇ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਸੁਣਿਆ ਕਰਦੀ ਸੀ।
ਹਰ ਰੋਜ਼ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਐਤਵਾਰ ਨੂੰ ਵੀ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਤੋਂ ਆ ਕੇ ਨਾਜਰ ਨੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਨੂੰ ਨਵ੍ਹਾਇਆ ਹੀ ਸੀ ਤੇ ਜੋਤੀ ਦੀ ਮਾਂ ਨੇ ਆਵਾਜ਼ ਦਿੱਤੀ 'ਆਜੋ ਜੀ, ਰੋਟੀ ਖਾ ਲਵੋ।' ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਨਾਜਰ ਸਾਈਕਲ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਘਰਵਾਲੀ ਨੂੰ ਬੋਲਿਆ, 'ਚੰਗਾ ਕਰਮਾ ਵਾਲੀਏ, ਮੈਂ ਰੋਡ ਵਾਲੇ ਖੇਤ ਜਾ ਆਵਾਂ। ਨਾਜਰ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣਦਿਆਂ ਜੋਤੀ ਬੋਲੀ, 'ਡੈਡੀ ਮੈਂ ਵੀ ਜਾਣਾ'। ਜੋਤੀ ਦੇ ਜ਼ਿੱਦ ਕਰਨ 'ਤੇ ਨਾਜਰ ਨੇ ਸਾਈਕਲ ਦੇ ਅੱਗੇ ਡੰਡੇ ਉਪਰ ...
ਮੇਰਾ ਪੋਤਰਾ 7ਵੀਂ ਕਲਾਸ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਦਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਹੈ। ਉਹ ਅਕਸਰ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਅਖ਼ਬਾਰ ਪੜ੍ਹਦਾਂ ਹਾਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੀ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਅਖ਼ਬਾਰ ਡੂੰਘਾਈ ਨਾਲ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹਾਂ ਉਹ ਸੁਰਖੀਆਂ ਵੇਖ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।
ਕੱਲ੍ਹ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਅਖ਼ਬਾਰ ਪੜ੍ਹ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਪੋਤਰੇ ਨੇ ਇਕ ਸੁਰਖੀ ਅਖ਼ਬਾਰ ਦੀ ਪੜ੍ਹੀ (ਦੋ ਨਵੇਂ ਰੇਲ ਲਿੰਕ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਵੱਲੋਂ ਰੇਲ ਮੰਤਰੀ ਨੂੰ ਪੱਤਰ)। ਸੁਰਖੀ ਪੜ੍ਹਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੇਰਾ ਪੋਤਰਾ ਕਾਫੀ ਗੰਭੀਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਉਸ ਦੀ ਗੰਭੀਰਤਾ ਦਾ ਕਾਰਨ ਪੁੱਛਿਆ। ਬੱਚੇ ਦਾ ਸਵਾਲ ਕਾਫ਼ੀ ਡੂੰਘਾ ਸੀ। ਬੱਚੇ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸਵਾਲ ਕੀਤਾ, ਦਾਦਾ ਜੀ ਕੀ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਸਾਹਿਬ ਭੂਗੋਲਿਕ ਤੱਥਾਂ ਤੋਂ ਵਾਕਿਫ਼ ਨਹੀਂ? ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਨਹੀਂ ਪੁੱਤਰ ਇਹ ਗੱਲ ਤਾਂ ਨਹੀਂ, ਉਹ ਤਾਂ ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਭੂਗੋਲਿਕ ਤੱਥਾਂ ਤੋਂ ਵਾਕਿਫ਼ ਹੋਣਗੇ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਫ਼ੌਜ ਦੇ ਆਹਲਾ ਦਰਜੇ ਦੇ ਅਫਸਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਮੇਰੇ ਪੋਤਰੇ ਦਾ ਅਗਲਾ ਸਵਾਲ ਸੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਫਤਰ ਤੋਂ ਗੁਰਦਾਸਪੁਰ ਨੇੜੇ ਹੈ ਜਾਂ ਪਟਿਆਲਾ। ਮੈਂ ਬੱਚੇ ਦਾ ਸਵਾਲ ਸਮਝਣ ਤੋਂ ਅਸਮਰਥ ...
ਮਨਜੀਤ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਦਾ ਪਾਸਪੋਰਟ ਅੱਜ ਆਉਣ ਵਾਲਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਪਾਸਪੋਰਟ ਡਿਸਪੈਚ ਹੋਣ ਦਾ ਮੈਸੇਜ ਕੱਲ੍ਹ ਹੀ ਪਾਸਪੋਰਟ ਦਫਤਰ ਤੋਂ ਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਮਨਜੀਤ ਦਾ ਸਹੁਰਾ ਆਪਣੀ ਨੂੰਹ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਡਾਕੀਏ ਦੇ ਲਈ ਪੰਜਾਹ ਦਾ ਨੋਟ ਤਿਆਰ ਰੱਖਿਓ, ਉਸ ਨੂੰ ਸੇਵਾ-ਪਾਣੀ ਵੀ ਚਾਹੀਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਅੱਜ ਪਾਸਪੋਰਟ ਲੈ ਕੇ ਆਵੇਗਾ। ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਗਲੀ ਵਿਚ ਸਾਈਕਲ ਦੀ ਘੰਟੀ ਵੱਜੀ ਤੇ ਜਦੋਂ ਡਾਕੀਏ ਨੇ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਪਾਸਪੋਰਟ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਮਨਜੀਤ ਨੇ ਡਾਕੀਏ ਨੂੰ ਸੇਵਾ ਪਾਣੀ ਲਈ ਪੰਜਾਹ ਦਾ ਨੋਟ ਡਾਕੀਏ ਦੇ ਅੱਗੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਤਾਂ ਡਾਕੀਆ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ, 'ਮੈਡਮ ਜੀ ਸੇਵਾ ਪਾਣੀ ਦੀ ਕੋਈ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਇੰਨੀਆਂ-ਇੰਨੀਆਂ ਤਨਖਾਹਾਂ ਲਈ ਦੀਆਂ ਨੇ ਚਾਹ ਪਾਣੀ ਕਾਹਦਾ? ਰੱਬ ਆਪਣੀ ਕਮਾਈ ਵਿਚ ਹੀ ਬਰਕਤ ਪਾਵੇ।' ਡਾਕੀਆ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਖੱਟਾ ਹੀ ਦੁੱਧ ਨੂੰ ਖਰਾਬ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਹ ਕਮਾਈ ਆਪਣੀ ਹੱਕ ਦੀ ਕਮਾਈ ਵੀ ਖਰਾਬ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਮਨਜੀਤ ਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਚਲੋ ਵੀਰ ਜੀ, ਧੁੱਪ ਬਹੁਤ ਹੈ ਕੁਝ ਪਾਣੀ-ਧਾਣੀ ਹੀ ਅੰਦਰ ਆ ਕੇ ਪੀ ਲਵੋ।' ਤਾਂ ਡਾਕੀਆ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ, ...
ਮੇਰੀ ਇਕ ਸਹੇਲੀ ਹੁਣੇ-ਹੁਣੇ ਅਮਰੀਕਾ ਤੇ ਕੈਨੇਡਾ ਦਾ ਚੱਕਰ ਲਗਾ ਕੇ ਆਈ ਹੈ। ਉਸ ਦਾ ਵਾਪਸੀ ਸਵਾਗਤ ਤਾਂ ਬਣਦਾ ਹੀ ਸੀ। ਸੋ ਹੋ ਗਿਆ ਇੰਤਜ਼ਾਮ ਚਾਹ ਦੇ ਕੱਪ ਦਾ। ਸੱਚ ਪੁੱਛੋ ਤਾਂ ਚਾਹ ਦਾ ਕੱਪ ਤੇ ਗੱਪ-ਸ਼ੱਪ ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਸਾਡੇ ਸਭ ਲਈ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹਨ। ਚਾਹ ਜਿਸਮਾਨੀ ਸਕੂਨ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਗੱਪ-ਸ਼ੱਪ ਦਿਮਾਗੀ ਸਕੂਨ। ਸੋ ਇਸ ਸਕੂਨ ਲਈ ਮੈਂ ਆਪਣੀਆਂ ਬਾਕੀ ਸਹੇਲੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਸੱਦਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ। ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਚਾਹ ਪੀਂਦੇ-ਪੀਂਦੇ ਗੱਪ-ਸ਼ੱੱਪ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ।
ਮੈਂ ਜਸਬੀਰ ਨੂੰ ਅਖਿਆ 'ਬਈ ਸਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਕਈ ਅਮਰੀਕਾ ਤੇ ਕੈਨੇਡਾ ਹੋ ਆਈਆਂ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਉਥੇ ਵੇਖਣ ਤੇ ਘੁੰਮਣ ਵਾਲੀਆਂ ਕਿਹੜੀਆਂ ਥਾਂਵਾਂ ਹਨ, ਇਸ ਬਾਰੇ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ। ਬਾਕੀ ਜੋ ਨਹੀਂ ਵੇਖਿਆ ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਜਾਂ ਦੋਸਤਾਂ-ਮਿੱਤਰਾਂ ਤੋਂ ਉਸ ਦੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਵੀ ਲੈ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਸਾਨੂੰ ਸਭ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿਚ ਸਾਫ਼-ਸੁਥਰਾ ਰਹਿਣ-ਸਹਿਣ ਹੈ, ਗੰਦਗੀ ਤੇ ਮੱਛਰ-ਮੱਖੀਆਂ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀਆਂ। ਆਮ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਰਿਸ਼ਵਤਖੋਰੀ ਤੇ ਖ਼ੱਜਲ-ਖ਼ੁਆਰੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ। ਇਸ ਪੱਖੋਂ ...
ਡਾਂਗ ਦੀ ਘਾਟ
ਸੰਤੂ : ਨੰਦੂ ਬਾਈ, ਮੈਮ ਕੁਝ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਆ ਗੋਲ। ਹੁਣ ਅੱਜ ਕਹਿੰਦੇ ਕਿ ਟੁੱਟੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਕੰਮ ਸਿਰੇ ਨਹੀਂ ਜੇ ਚੜ੍ਹਦਾ। ਇਹ ਗੱਲ ਸਾਨੂੰ ਕਿਉਂ ਆਖੀ? ਸਾਡੇ ਹੱਥ ਕਿਤੇ ਟੁੱਟੇ ਹੋਏ ਆ?
ਨੰਦੂ : ਬੇਬੇ ਨੂੰ ਐਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਬਹੁਤ ਆਉਂਦੀਆਂ ਵਾ, ਜਾ ਕੇ ਪੁੱਛਾਂਗੇ। ਹੋਰ ਦੱਸ ?
ਸੰਤੂ : ਦੂਸਰੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਦਿਲ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਕੰਮ ਹੀ ਕਾਮਯਾਬੀ ਦਿਵਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਭਲਾ ਜੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਕੰਮ ਹੀ ਨਾ ਕਰਨਾ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਦਿਲ ਕੀ ਕਰੂ?
ਨੰਦੂ : ਡੈਡੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਪੁੱਤਰ ਇਹ ਇਕ ਬਿਮਾਰੀ ਆ ਜਿਹੜੀ ਡਾਂਗ ਦੀ ਘਾਟ ਕਾਰਨ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀ ਆ। ਅੱਗੇ ਚੱਲ।
ਸੰਤੂ : ਅੱਗੇ ਚੱਲ, ਮੂਰਖਾ ਨਹਿਰ 'ਤੇ ਤਾਂ ਆ ਗਏ ਤੇ ਹੁਣ ਹੋਰ ਕਿੱਥੇ ਜਾਵਾਂ?
ਗੋਲਡ ਮੈਡਲ ਵੱਟ 'ਤੇ ਪਿਐ
ਕੱਥਾ ਸਿੰਘ : ਨੱਥਾ ਸਿੰਹਾਂ, ਕੱਲ੍ਹ ਫਿਰ ਉਹ ਸ਼ੋਕੀ ਦਾ ਬੱਚਾ, ਜੋ ਰਾਜਪੁਰੇ ਕੋਲ ਜੂਏ ਦਾ ਅੱਡਾ ਚਲਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਬਚ ਗਿਆ। ਗਿਰੋਹ ਦੇ 49 ਵਿਉਪਾਰੀ ਤੇ ਪੂੰਜੀਪਤੀ ਫੜੇ ਗਏ ਪਰ ਸ਼ੋਕੀ ਹੋਰੀਂ ਫਿਰ ਫਰਾਰ ਹੋਣ ਵਿਚ ਕਾਮਯਾਬ।
ਨੱਥਾ : ਯਾਰ ! ਇਹ ਸ਼ੋਕੀ ਦਾ ਬੱਚਾ ਆਖਰ ਕਿੱਡਾ ਕੁ ਦੋੜਾਕ ਹੈ! ਮੇਰੇ ਖਿਆਲ ...
ਵਿਸ਼ਵ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਮੁੱਕੇਬਾਜ਼ੀ ਦੀ ਵਿਜੇਤਾ ਜਸਵੀਰ ਜਦੋਂ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਪੁੱਜੀ ਤਾਂ ਪੂਰੇ ਇਲਾਕੇ 'ਚ ਜਸ਼ਨ ਦਾ ਮਾਹੌਲ ਸੀ। ਲੋਕ ਉਸ ਨੂੰ ਵਧਾਈਆਂ ਤੇ ਤੋਹਫ਼ੇ ਦੇਣ ਲਈ ਉਤਾਵਲੇ ਹੋਏ ਫਿਰਦੇ ਸਨ। ਉਥੇ ਪ੍ਰੈੱਸ ਮੀਡੀਆ ਉਸ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਉਸ ਬਾਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਲਈ ਯਤਨਸ਼ੀਲ ਸੀ। ਮਾਂ ਤੋਂ ਪੁੱਛੇ ਸਵਾਲ 'ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਜਵਾਬ ਸੀ।
'ਇਕ ਚੰਗੇ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਾਰਨ ਹੀ ਇਹ ਸਭ ਸੰਭਵ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਧੀ ਹੁੰਦਿਆਂ ਵੀ ਅਸਾਂ ਉਸ ਦੇ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਵਿਚ ਕਮੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰੱਖੀ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਪੜ੍ਹਾਈ-ਖੇਡਾਂ ਵਿਚ ਮੁੰਡਿਆਂ ਤੋਂ ਕਦੀ ਵੱਖ ਰੱਖਿਆ', ਮਾਂ ਬੜੇ ਗੌਰਵਮਈ ਅੰਦਾਜ਼ ਵਿਚ ਬੋਲੀ।
'ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ ਜਸਪਾਲ ਨੇ ਤਾਂ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਕੋਈ ਅੱਠ ਕੁ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਬਾਅਦ ਜਨਮੀ ਧੀ ਦਾ ਨਾਂਅ ਲਾਡ 'ਚ ਹੀ ਮੁੰਡਿਆਂ ਵਰਗਾ ਜਸਵੀਰ ਰੱਖਿਆ ਸੀ', ਦਾਦੀ ਆਪਣੇ ਗਲ ਵਿਚ ਪਾਈ ਚਿੱਟੇ ਮੋਤੀਆਂ ਦੀ ਮਾਲਾ ਵਿਚ ਉਂਗਲੀ ਫੇਰਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ।
'ਮੈਂ ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ ਜੇ ਵਿਚਾਰੀ ਜਸਵੀਰ ਜਿੱਤ ਹਾਸਲ ਨਾ ਕਰਦੀ ਤਾਂ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੇ ਤਾਂ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਸਿਰ ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ ਝੁਕਾਅ ਹੀ ਦਿੱਤਾ ਸੀ', ਇਕ ਗੁਆਂਢਣ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਨੂੰ ਹਿਲਾਉਂਦਿਆਂ ...
ਇਕ ਵਾਰ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਇਕ ਜੋਤਿਸ਼ੀ ਦੇ ਘਰ ਇਕ ਮਹਾਂਪੁਰਸ਼ ਨੇ ਪੈਰ ਪਾਏ। ਡੂੰਘੀ ਸੋਚ ਵਿਚਾਰ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਹੋਈਆਂ। ਵਿਗਿਆਨਕ ਨਜ਼ਰੀਏ ਤੋਂ ਹਰ ਚੀਜ਼ 'ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਬਾਣੀ ਦੇ ਆਧਾਰ 'ਤੇ ਧਾਗੇ, ਤਬੀਤ, ਜਨੇਊ ਤੇ ਝੂਠੇ ਵਹਿਮ ਭਰਮ ਆਦਿ ਦੀ ਨਿਖੇਧੀ ਕੀਤੀ ਗਈ। ਜੋਤਸ਼ੀ ਨੇ ਉਸ ਮਹਾਂਪੁਰਸ਼ ਦੀ ਹਰ ਗੱਲ ਨੂੰ ਖਿੜ੍ਹੇ ਮੱਥੇ ਪ੍ਰਵਾਨ ਕੀਤਾ। ਮਹਾਂਪੁਰਸ਼ ਉਸ ਦੇ ਘਰ ਤੋਂ ਚਲੇ ਗਏ। ਡੂੰਘੀ ਸੋਚ-ਵਿਚਾਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜੋਤਸ਼ੀ ਆਪਣੇ-ਆਪ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਮੰਨਦੇ ਹੋਏ ਧਾਗੇ, ਤਬੀਤ, ਜਨੇਊ ਅਤੇ ਜੋਤਿਸ਼ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦਾ ਬੋਰਾ ਭਰ ਕੇ ਨਦੀ ਵਿਚ ਸੁੱਟਣ ਚੱਲ ਪਿਆ। ਅਜੇ ਉਹ ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਰਾਹ ਵਿਚ ਇਕ ਬਿੱਲੀ ਨੇ ਉਸ ਦਾ ਰਸਤਾ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ। ਜੋਤਿਸ਼ੀ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਵਿਚਾਰ ਆ ਗਿਆ ਕਿ ਉਹ ਸ਼ੁੱਭ ਕੰਮ ਕਰਨ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਬਿੱਲੀ ਨੇ ਉਸ ਦਾ ਰਸਤਾ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਹ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਸਮਾਨ ਵਾਪਸ ਆਪਣੇ ਘਰ ਲੈ ਕੇ ਆ ਗਿਆ।
ਦੂਰ ਖੜ੍ਹੇ ਉਹੀ ਮਹਾਂਪੁਰਸ਼ ਉਸ ਦੀ ਇਸ ਹਰਕਤ ਨੂੰ ਦੇਖ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਸੋਚ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿ ਆਦਮੀ ਜਿੰਨਾ ਮਰਜ਼ੀ ਵਹਿਮਾਂ-ਭਰਮਾਂ ਦੀ ਨਿਖੇਧੀ ਕਰੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੁਨੀਆ ...
ਪਿੰਡ ਸਾਡੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਇਕ ਕਹਾਣੀ ਜੁੜੀ ਹੋਈ ਸੁਣਦੇ ਆਏ ਹਾਂ। ਸਾਡੇ ਪੜਦਾਦੇ ਦੀ ਇਕ ਕੁੜੀ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਕਿਸੇ ਪਿੰਡ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮੁੰਡੇ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਲਾਗੀ ਪੁੱਛਣ ਆਇਆ ਕਿ ਬਰਾਤ 'ਚ ਕਿੰਨੇ ਕੁ ਬੰਦੇ ਆਉਣ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਬਜ਼ੁਰਗ ਨੇ ਸਰ੍ਹੋਂ ਦੇ ਬੀਜਾਂ ਦੀ ਮੁੱਠ ਭਰ ਕੇ ਦੇ ਦਿੱਤੀ। ਵਿਆਹ ਵੇਲੇ ਸੱਚੀਂ ਬਰਾਤ ਬਹੁਤ ਆ ਗਈ। ਗਰਮੀਆਂ ਦੇ ਦਿਨ ਸਨ। ਸ਼ਾਮ ਦਾ ਵੇਲਾ ਸੀ। ਬਰਾਤ ਨੂੰ ਠੰਢਾ-ਮਿੱਠਾ ਪਾਣੀ ਪਿਆਉਣਾ ਸੀ। ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਕਿ ਸਾਡੇ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਨੇ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਮਿੱਠਾ ਕਰਨ ਲਈ ਖੂਹ 'ਚ ਖੰਡ ਦੀਆਂ ਬੋਰੀਆਂ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਸਾਡੇ ਟੱਬਰ ਦਾ ਨਾਂਅ 'ਮਿੱਠੇ ਕਿਆਂ ਦਾ' ਟੱਬਰ ਪੈ ਗਿਆ।
ਸਾਡੇ ਘਰ ਕੋਈ ਪਾਣੀ ਦਾ ਨਲਕਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਜੁਆਲਾ ਝਿਊਰ ਪਾਣੀ ਦੇ ਦੋ ਘੜੇ ਸਵੇਰੇ ਤੇ ਇਕ ਘੜਾ ਤਿਰਕਾਲ਼ਾਂ ਨੂੰ ਦੇ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਏਨੇ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਸਾਰੇ ਟੱਬਰ ਦਾ ਕਿਵੇਂ ਸਰਦਾ ਸੀ। ਗਰਮੀਆਂ ਵਿਚ ਤਾਂ ਹੋਰ ਵੀ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਸਾਡੇ ਬਿਲਕੁਲ ਗੁਆਂਢ ਲੰਬੜਾਂ ਦਾ ਘਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਲਕਾ ਲੱਗਾ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਪਰ ਸੀ ਗੁਸਲਖਾਨੇ ਵਿਚ। ਜਦੋਂ ਕੋਈ ...
ਕਾਕਾ ਨੋਟ ਕਰ ਲੈ, ਇਸ ਵਾਰ ਬਾਰਿਸ਼ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੋਣ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਸਾਰੇ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਵਧੀਆ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰਨ ਲਈ ਕਹਿ...ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਵੱਡੇ ਅਫ਼ਸਰਾਂ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਮੌਕਾ ...
ਮਿਠਾਸ ਦੀ ਛੁਰੀ
* ਹਰਦੀਪ ਢਿੱਲੋਂ
ਮੂੰਹ ਨਮੋਸ਼ੀ ਦਾ ਵੇਖਣੋਂ ਬਚੇ ਕੁਰਸੀ,
ਜਿਹੜੀ ਜੀਭ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਸੰਭਾਲ ਤੁਰਦੀ।
ਪੱਤੀ ਕੁਰਸੀ ਦੀ ਆਂਵਦੀ ਤੁਰੀ ਆਪੇ,
ਗੱਡੀ ਤਰੱਕੀ ਦੀ ਸਹਿਜ ਦੀ ਚਾਲ ਤੁਰਦੀ।
ਟੀਕਾ ਕੁਰਸੀ ਦਾ ਕੁਰਸੀ ਨੂੰ ਜਦ ਲੱਗੇ,
ਵਿਰਲੀ ਦਿਸਦੀ ਕੁਰਸੀ ਖ਼ੁਸ਼ਹਾਲ ਤੁਰਦੀ।
'ਮੁਰਾਦਵਾਲਿਆ' ਮਿਠਾਸ ਦੀ ਛੁਰੀ ਕੂਲੀ,
ਤਿੱਖੇ ਸਿੰਗਾਂ ਨੂੰ ਕਰ ਹਲਾਲ ਤੁਰਦੀ।
1-ਸਿਵਲ ਹਸਪਤਾਲ, ਅਬੋਹਰ-152116
-ਮੋਬਾਈਲ : 98764-57242.
ਪ੍ਰਵਾਜ਼
* ਨਵਰਾਹੀ ਘੁਗਿਆਣਵੀ r
ਤੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਘਾਣ ਹੋਇਆ,
ਪਰ ਤੂੰ ਚੁੱਪ ਹੈਂ, ਨਹੀਂ ਇਤਰਾਜ਼ ਕਰਦਾ।
ਚੰਗੇ ਕੰਮਾਂ ਦੀ ਨਹੀਂ ਪ੍ਰਵਾਹ ਤੈਨੂੰ,
ਘਟੀਆ ਸੋਚ ਉਤੇ ਸਗੋਂ ਨਾਜ਼ ਕਰਦਾ।
ਗੱਲਾਂ ਝੂਠੀਆਂ ਜੋੜ ਕੇ ਕੁਫ਼ਰ ਤੋਲੇਂ,
ਸੱਚੇ ਪੱਖ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਦਾ।
ਬਿਨਾਂ ਸ਼ੱਕ ਉਹ ਉੱਡਣਾ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦਾ,
ਜਿਹੜਾ ਪੰਛੀ ਨਾ ਕਦੇ ਪ੍ਰਵਾਜ਼ ਕਰਦਾ।
-ਨਹਿਰ ਨਜ਼ਾਰਾ, ਨਵਾਂ ਹਰਿੰਦਰ ਨਗਰ, ਫ਼ਰੀਦਕੋਟ-151203.
ਮੋਬਾਈਲ : ...
Website & Contents Copyright © Sadhu Singh Hamdard Trust, 2002-2021.
Ajit Newspapers & Broadcasts are Copyright © Sadhu Singh Hamdard Trust.
The Ajit logo is Copyright © Sadhu Singh Hamdard Trust, 1984.
All rights reserved. Copyright materials belonging to the Trust may not in whole or in part be produced, reproduced, published, rebroadcast, modified, translated, converted, performed, adapted,communicated by electromagnetic or optical means or exhibited without the prior written consent of the Trust. Powered
by REFLEX