ਤੇਜੋ ਭਾਬੀ, ਦਿੱਲੀ ਦੀ ਕੁੜੀ, ਵਿਆਹ ਕੇ ਜਲੰਧਰ ਆ ਵਸੀਂਬੜੇ ਅੱਛੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਨੂੰਹ ਬਣੀ। ਐਸੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਕਿ ਜਿਹੜੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਹਰ ਲਾਹੇਵੰਦ ਕੰਮ ਨੂੰ ਨੂੰਹ ਦੇ ਕਦਮ ਘਰ 'ਚ ਪੈਣ ਕਰਕੇ ਹੋਇਆ ਗਰਦਾਨ ਕੇ ਨੂੰਹ ਦੀ ਸਰਾਹਨਾ ਕਰਦੇ। ਪਰ ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ ਕੁਦਰਤ ਦੇਖੋ, ਤੇਜੋ ਭਾਬੀ ਦੇ ਮੱਥੇ ਦਾ ਤੇਜ ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਸਹੁਰੇ ਘਰ ਦੇ ਜੀਆਂ ਦੀ ਆਪਣੀ ਕਲਪਨਾ ਹੀ ਸੀ। ਹਾਂ, ਜਿਉਂ-ਜਿਉਂ ਸਮਾਂ ਲੰਘਦਾ ਗਿਆ, ਇਹ ਗੱਲ ਸੌਖਿਆਂ ਹੀ ਕਹੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਸੀ ਕਿ ਦਾਨਾ-ਪਨ ਜਾਂ ਖ਼ਾਨਦਾਨੀ ਹੋਣ ਦੀ ਗੱਲ ਤਾਂ ਕੋਈ ਹੈ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਤੇਜੋ ਅਸਲੀਅਤ ਵਿਚ ਬੜੀ ਤੇਜ਼ ਤੇ ਖ਼ੁੱਦਗਰਜ਼ ਹੈ। ਬਈ ਉਹਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਮਤਲਬ ਐ। ਜੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਅਕਲ ਦੇ ਮੁਤਾਬਿਕ ਕੁਝ ਲੈਣ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਆ ਗਿਆਂਠੀਕ ਜਾਂ ਗ਼ਲਤ, ਤਾਂ ਜੋਕਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਿਨ ਰਾਤ ਪਿੱਛੇ ਪੈ ਕੇ ਉਹਨੇ ਆਪਣੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਅਮਲੀ ਜਾਮਾ ਪਵਾ ਲੈਣੇ, ਉਹ ਸ਼ੈਅ ਲੈ ਹੀ ਲੈਣੀ ਐ।
ਕੁਝ ਦੋ/ਤਿੰਨ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਬੱਚੇ ਹੋ ਗਏ ਤਾਂ ਫਿਰ, ਇਕੱਠੇ ਵੱਡੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿਚ ਤੇਜੋ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਫਿਕਰ ਹੁੰਦਾ। ਜੇ ਉਹ ਆਪ ਬਿਮਾਰ ਹੋਵੇ ਤੇ ...
ਕਾਲੀ ਕਾਲੀ ਘਟਾ ਆਈ
ਕਾਲੀ ਕਾਲੀ ਘਟਾ ਆਈ,
ਤੂੰ ਵੀ ਕੋਲੇ ਆ।
ਅਸੀਂ ਪੱਤਣਾਂ 'ਤੇ ਖੜ੍ਹੇ,
ਸਾਨੂੰ ਪਾਰ ਤੂੰ ਲੰਘਾ।
ਛਾਈ ਘਟਾ ਘਣਘੋਰ,
ਤੱਕ ਨੱਚਦੇ ਨੇ ਮੋਰ।
ਅਸੀਂ ਹੋਏ ਹੋਰ ਹੋਰ,
ਸਾਨੂੰ ਮੋਹੇ ਤੇਰੀ ਤੋਰ।
ਤੋਰ ਤੁਰਨਾ ਜੋ ਮੋਹੇ,
ਉਹ ਤੂੰ ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਸਿਖਾ।
ਅਸੀਂ ਪੱਤਣਾਂ 'ਤੇ ਖੜ੍ਹੇ...
ਚਿਰਾਂ ਪਿੱਛੋਂ ਰੁੱਤ ਆਈ,
ਦੇਵੇ ਕੋਇਲ ਵੀ ਦੁਹਾਈ।
ਪੀੜ ਓਸ ਨੇ ਜੋ ਗਾਈ,
ਜਿੱਦਾਂ ਲੋਕਤਾ ਤਿਹਾਈ।
ਪਿਆਸੀ ਰੂਹ ਵੀ ਹੈ ਸਾਡੀ,
ਪਿਆਸ ਸਭ ਦੀ ਬੁਝਾ।
ਅਸੀਂ ਪੱਤਣਾਂ 'ਤੇ ਖੜ੍ਹੇ...।
ਇਹ ਜੋ ਕਾਲੀ ਘਟਾ ਦਿਸੇ,
ਜੋਗੀ ਟਿਲਿਓਂ ਹੈ ਆਈ।
ਜਿਹੜੀ ਵੇਸ ਕਾਲੇ ਪਾਈ,
ਸਾਨੂੰ ਕਰਦੀ ਸ਼ੁਦਾਈ।
ਕਾਲਾ ਵੇਸ ਭਾਵੇਂ ਹੋਵੇ,
ਹੋਣ ਕੰਮ ਨਾ ਸਿਆਹ।
ਅਸੀਂ ਪੱਤਣਾਂ 'ਤੇ ਖੜ੍ਹੇ...।
ਇਹ ਤਾਂ ਰੁੱਤ ਹੈ ਜੋ ਆਈ,
ਗੱਲ ਸਭ ਨੇ ਭੁਲਾਈ।
ਪ੍ਰੀਤ ਰੀਤ ਨਾ ਪੁਗਾਈ,
ਰੁੱਸੀ ਪ੍ਰੀਤ ਨਾ ਮਨਾਈ।
ਰੁੱਖਾਂ ਕੁੱਖਾਂ ਕੋਲੇ ਆ ਕੇ,
ਗੀਤ ਸ਼ਗਨਾਂ ਦੇ ਗਾ।
ਅਸੀਂ ਪੱਤਣਾਂ 'ਤੇ ਖੜ੍ਹੇ...।
ਰੁੱਤ ਵਾਲੀ ਚੰਗਿਆਈ,
ਸਾਥੋਂ ਜਾਵੇ ਨਾ ਹੀ ਗਾਈ,
ਅਸੀਂ ਜਿਵੇਂ ਜਿਵੇਂ ਗਾਈ,
ਥਾਹ ਇਸ ਦੀ ਨਾ ਪਾਈ।
ਸਾਨੂੰ ਕਰ 'ਸੁਰਜੀਤ',
ਰੀਝ ਸਾਡੀ ਵੀ ...
(ਲੜੀ ਜੋੜਨ ਲਈ ਪਿਛਲੇ ਐਤਵਾਰ ਦਾ ਅੰਕ ਦੇਖੋ)
* ਪੇਟ ਵਿਚ ਗਿਆ ਜ਼ਹਿਰ ਸਿਰਫ਼ ਇਕ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਮਾਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕੰਨ ਵਿਚ ਗਿਆ ਜ਼ਹਿਰ (ਭਾਵ ਚੁਗਲੀ ਦਾ ਜ਼ਹਿਰ) ਸੈਂਕੜੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰਦਾ ਹੈ।
* ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਕਰਕੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ ਪਰ ਜਿਸ ਨੇ ਖੁਦ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰਿਆ ਉਸ ਨੇ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਹਾਸਲ ਕੀਤਾ ਹੈ।
* ਭੋਜਨ ਵਿਚ ਕੋਈ ਜ਼ਹਿਰ ਘੋਲ ਦੇਵੇ ਤਾਂ ਉਸ ਦਾ ਇਲਾਜ ਹੈ ਪਰ ਕੰਨ ਵਿਚ ਕੋਈ ਜ਼ਹਿਰ ਘੋਲ ਦੇਵੇ ਤਾਂ ਉਸ ਦਾ ਕੋਈ ਇਲਾਜ ਨਹੀਂ।
* ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਵੀ ਨਾਂਹ-ਪੱਖੀ ਸੋਚ ਆਉਂਦੀ ਹੈ।
* ਜੋ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਬੁਰਾਈ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਖੁਦ ਨਿੰਦਾ ਦੇ ਪਾਤਰ ਬਣਦੇ ਹਨ।
* ਇਸ਼ਕ, ਚੁਗਲੀ ਤੇ ਨਿੰਦਾ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਪੁਆੜੇ ਹੀ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ।
* ਚੁਗਲਖ਼ੋਰ ਆਖਰ ਖੁਦ ਹੀ ਨਿੰਦਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
* ਸਾਨੂੰ ਧਰਮ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਨਾ ਹੋਵੇ ਪਰ ਚੁਗਲੀ ਦਾ ਡਰ ਜ਼ਰੂਰ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।
* ਚੁਗਲੀ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਫਰਮਾਂ, ਸੰਸਥਾਵਾਂ, ਸਰਕਾਰੀ ਦਫਤਰਾਂ ਅਤੇ ਘਰਾਂ, ਮੁਹੱਲਿਆਂ, ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚ ਵੀ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਪਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਚੁਗਲਖੋਰ ਹਰੇਕ ਥਾਂ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ...
* ਜਸਪਾਲ ਜ਼ੀਰਵੀ *
ਚੰਦਰਾ ਮਾਹੀ ਫਿਰ ਨਾ ਆਇਆ ਸਾਵਣ ਵਿਚ।
ਅੰਗੜਾਈਆਂ ਲੈ ਵਕਤ ਲੰਘਾਇਆ ਸਾਵਣ ਵਿਚ।
ਚੁੱਪ ਚੁਪੀਤੇ ਦਿਲਬਰ ਧਾਇਆ ਸਾਵਣ ਵਿਚ,
ਸਾਡਾ ਫਿਰ ਲੂੰ-ਲੂੰ ਨਸ਼ਿਆਇਆ ਸਾਵਣ ਵਿਚ।
ਬਾਲ੍ਹੇ ਮੀਂਹ ਨੇ ਪੰਗਾ ਪਾਇਆ ਸਾਵਣ ਵਿਚ,
ਕੱਚਾ ਕੋਠਾ ਚੋਣਾ ਲਾਇਆ ਸਾਵਣ ਵਿਚ।
ਮਿੰਨਤ ਕਰਾਂ ਜਦ ਢੋਲਣ ਆਇਆ ਸਾਵਣ ਵਿਚ,
ਮੈਂ ਵੀ ਨਖਰਾ ਖੂਬ ਵਿਖਾਇਆ ਸਾਵਣ ਵਿਚ।
ਪਹਿਲੇ ਸਾਵਣ ਤੇ ਮੈਂ ਜਦ ਪੇਕੇ ਟੁਰਗੀ,
ਢੋਲੇ ਦਾ ਫਿਰ ਮੂੰਹ ਕੁਮਲਾਇਆ ਸਾਵਣ ਵਿਚ।
ਪਾ ਬੋਲੀਆਂ ਤੇਰੇ ਨਾਂਅ ਤੇ ਗਿੱਧੇ ਵਿਚ,
ਅੱਜ ਮੈਂ ਖੂਬ ਧਮੱਚੜ ਪਾਇਆ ਸਾਵਣ ਵਿਚ।
ਕਾਲੇ-ਕਾਲੇ ਬੱਦਲ ਭਾਵੇਂ ਖੂਬ ਵਰ੍ਹੇ,
ਬਿਰਹਣ ਦਾ ਪਰ ਦਿਲ ਤਿਰਹਾਇਆ ਸਾਵਣ ਵਿਚ।
ਦਿਲ ਦੀ ਇਕ ਨਾ ਸਮਝੀ ਬੁੱਧੂ ਮਾਹੀ ਨੇ,
ਹਰ ਇਕ ਹਸਰਤ ਨੂੰ ਤਰਸਾਇਆ ਸਾਵਣ ਵਿਚ।
ਕਿਣਮਿਣ, ਕਿਣਮਿਣ, ਕਿਣਮਿਣ ਵਰ੍ਹ ਕੇ ਬੱਦਲਾਂ ਨੇ,
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦਾ ਚੈਨ ਜਲਾਇਆ ਸਾਵਣ ਵਿਚ।
ਪਿਛਲੀ ਫੌਜਣ ਦਾ ਫੌਜੀ ਤਾਂ ਛੁੱਟੀ ਤੇ,
ਤੈਨੂੰ ਕਿਹੜੀ ਜੰਗ ਤੇ ਲਾਇਆ ਸਾਵਣ ਵਿਚ?
ਮੀਂਹ ਵਿਚ ਬੱਚੇ ਛਪ-ਛਪ ਟੱਪਦੇ ਨੱਚਦੇ ਵੇਖ,
ਮੈਨੂੰ ਬਚਪਨ ਚੇਤੇ ਆਇਆ ਸਾਵਣ ਵਿਚ।
ਤੀਆਂ ਦੇ ਵਿਚ ਪੀਂਘ ...
ਸੱਤਰ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ... ਇਸ ਧਰਤੀ 'ਤੇ...
* ਨਾ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਸੀ, ਨਾ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਸੀ, ਇਕੋ ਦੇਸ਼ ਸੀ, ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ।
ਤੇ ਰਿਆਇਆ... ਜਨਤਾ?
* ਨਾ ਕੋਈ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਸੀ, ਤੇ ਨਾ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ੀ। ਸਭੇ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨੀ ਸਨ। ਸਭੇ ਅਲਾਮਾ ਇਕਬਾਲ ਦਾ ਰਚਿਆ ਕੌਮੀ ਤਰਾਨਾ ਬੜੇ ਜੋਸ਼ੋ-ਖਰੋਸ਼, ਦੇਸ਼-ਭਗਤੀ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨਾਲ ਨੱਕੋ-ਨੱਕ ਭਰੇ, ਬੜੇ ਚਾਅ ਨਾਲ ਗਾਉਂਦੇ ਸਨ:
ਸਾਰੇ ਜਹਾਂ ਸੇ ਅੱਛਾ
ਹਿੰਦੋਸਤਾਂ ਹਮਾਰਾ।
ਹਮ ਬੁਲਬੁਲੇਂ ਹੈਂ ਇਸਕੀ,
ਯੇ ਗੁਲਸਿਤਾਂ ਹਮਾਰਾ।
ਨਾਲ ਹੀ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਉਸਤਾਦ ਕਵੀ ਚਰਨ ਸਿੰਘ ਸਫ਼ਰੀ ਨੇ ਵੀ ਰਚਿਆ ਸੀ:
ਚਮਨ 'ਚ ਬੈਠ ਕੇ ਬੁਲਬੁਲ
ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੇ ਗੀਤ ਗਾਉਂਦੀ ਏ।
ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਆਣ ਪਹੁੰਚੇ ਤਾਂ...
ਕੱਟੇ ਕੁਝ ਪਰ ਵੀ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।
ਸੱਚਮੁੱਚ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਆਣ ਪਹੁੰਚੇ... ਮੁਹੰਮਦ ਅਲੀ ਜਿਨਾਹ... ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਲਾਮਾ ਇਕਬਾਲ ਦੀ ਇਹ ਮਤ ਵੀ ਪਸੰਦ ਨਾ ਆਈ...।
ਮਜ਼ਹਬ ਨਹੀਂ ਸਿਖਾਤਾ
ਆਪਸ ਮੇਂ ਬੈਰ ਰਖਨਾ
ਹਿੰਦੀ ਹੈਂ ਹਮ ਵਤਨ ਹੈ,
ਹਿੰਦੋਸਤਾਂ ਹਮਾਰਾ।
ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਿਆਪਾ ਪਾ ਦਿੱਤਾ...
ਮੁਸਲਿਮ ਹੈਂ ਹਮ, ਹਮੇਂ ਨਹੀਂ ਰਹਿਨਾ ਮਿਲ ਕੇ।
ਮਜ਼ਹਬ ਕੇ ਨਾਮ ਪੇ ਬਾਂਟ ਦੋ,
ਹਿੰਦੋਸਤਾਂ ਤੁਮ੍ਹਾਰਾ, ...
Website & Contents Copyright © Sadhu Singh Hamdard Trust, 2002-2021.
Ajit Newspapers & Broadcasts are Copyright © Sadhu Singh Hamdard Trust.
The Ajit logo is Copyright © Sadhu Singh Hamdard Trust, 1984.
All rights reserved. Copyright materials belonging to the Trust may not in whole or in part be produced, reproduced, published, rebroadcast, modified, translated, converted, performed, adapted,communicated by electromagnetic or optical means or exhibited without the prior written consent of the Trust. Powered
by REFLEX