ਜੈਪੁਰ ਨੂੰ ਗੁਲਾਬੀ ਸ਼ਹਿਰ ਕਿਉਂ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ?

ਪਿਆਰੇ ਬੱਚਿਓ, ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਇਤਿਹਾਸ ਜਾਂ ਆਮ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੀ ਕਿਤਾਬ ਵਿਚ ਜ਼ਰੂਰ ਪੜਿ੍ਹਆ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਕਿਹੜਾ ਸ਼ਹਿਰ ਗੁਲਾਬੀ ਨਗਰੀ ਮਤਲਬ ਪਿੰਕ ਸਿਟੀ ਦੇ ਨਾਂਅ ਨਾਲ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੈ? ਰਾਜਸਥਾਨ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਜੈਪੁਰ ਨੂੰ ਗੁਲਾਬੀ ਨਗਰੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਕਿ ਜੈਪੁਰ ਨੂੰ ਗੁਲਾਬੀ ਨਗਰੀ ਦਾ ਨਾਂਅ ਕਿਵੇਂ ਮਿਲਿਆ ਅਤੇ ਇਸ ਦਾ ਕੀ ਕਾਰਨ ਸੀ? ਦਰਅਸਲ ਜੈਪੁਰ ਨੂੰ ਗੁਲਾਬੀ ਨਗਰੀ ਦਾ ਨਾਂਅ ਮਿਲਣ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਇਕ ਰੌਚਿਕ ਕਹਾਣੀ ਹੈ | ਜੈਪੁਰ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਮਹਾਰਾਜਾ ਸਵਾਈ ਜੈ ਸਿੰਘ ਨੇ ਕੀਤੀ ਸੀ | ਇਸ ਲਈ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਨਾਂਅ ਜੈਪੁਰ ਪਿਆ | 1876 ਵਿਚ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੀ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਮਹਾਰਾਣੀ ਐਲਿਜ਼ਾਬੈਥ ਅਤੇ ਪਿੰ੍ਰਸ ਆਫ ਵੇਲਸ ਯੁਵਰਾਜ ਅਲਬਰਟ ਭਾਰਤ ਯਾਤਰਾ 'ਤੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਸਨ | ਉਸ ਸਮੇਂ ਜੈਪੁਰ ਦੇ ਰਾਜਾ ਸਵਾਈ ਰਾਮ ਸਿੰਘ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ | ਦਰਅਸਲ ਉਸ ਦੌਰਾਨ ਭਾਰਤ 'ਤੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਦਾ ਰਾਜ ਸੀ | ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਰਾਜਾ ਰਾਮ ਸਿੰਘ ਨੇ ਪੂਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਨਾਲ ਰੰਗਵਾਉਣ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦੇ ਦਿੱਤਾ | ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਮਹਿਮਾਨਾਂ ਦੇ ਸਵਾਗਤ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ | ਰਾਜੇ ਦੇ ਹੁਕਮ 'ਤੇ ਪੂਰੇ ਜੈਪੁਰ ਦੇ ਘਰਾਂ ਅਤੇ ਇਮਾਰਤਾਂ ਨੂੰ ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਨਾਲ ਰੰਗਿਆ ਗਿਆ |
ਸਵਾਈ ਰਾਜਾ ਰਾਮ ਸਿੰਘ ਦੀ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਆਇਆ | ਉਸ ਨੇ ਮਹਾਰਾਜਾ ਨੂੰ ਜੈਪੁਰ ਵਿਚ ਨਵੀਆਂ ਇਮਾਰਤਾਂ ਦੇ ਨਿਰਮਾਣ ਵਿਚ ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕਰਨ ਦਾ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਇਸ 'ਤੇ ਇਕ ਕਾਨੂੰਨ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਵੀ ਕਿਹਾ | ਇਸ ਦੇ ਬਾਅਦ ਸਾਲ 1877 ਵਿਚ ਕਾਨੂੰਨ ਬਣਿਆ ਕਿ ਜੈਪੁਰ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਵੀ ਨਵੀਂ ਇਮਾਰਤ ਦੇ ਨਿਰਮਾਣ ਵਿ ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਦਾ ਹੀ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ, ਜਿਹੜਾ ਅੱਜ ਵੀ ਜਾਰੀ ਹੈ | ਇਸੇ ਕਾਰਨ ਨਾਲ ਹੀ ਪੂਰਾ ਸ਼ਹਿਰ ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਦਾ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਗੁਲਾਬੀ ਨਗਰੀ ਦੇ ਨਾਂਅ ਨਾਲਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੋ ਗਿਆ |

-ਮੋਬਾ: 94631-61691

ਖ਼ਬਰ ਸ਼ੇਅਰ ਕਰੋ

ਬਾਲ ਕਹਾਣੀ: ਲਾਹਣਤ

ਨੀਲਮ ਗਰੀਬ ਅਤੇ ਵਿਧਵਾ ਔਰਤ ਸੀ | ਘਰ ਵਿਚ ਗਰੀਬੀ ਹੋਣ ਕਰ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਪਿੰ੍ਰਸ ਨੂੰ ਵੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਛੱਡ ਕੇ ਫੈਕਟਰੀ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਮੰਮੀ ਨਾਲ ਹੀ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਪਿਆ | ਦੋਵਾਂ ਦੀ ਕਮਾਈ ਨਾਲ ਘਰਦਾ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਿਆ |
ਇਕ ਦਿਨ ਪਿੰ੍ਰਸ ਫੈਕਟਰੀ ਤੋਂ ਛੱੁਟੀ ਕਰ ਕੇ ਘਰ ਵਾਪਸ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਇਕ ਤੇਜ਼ ਰਫ਼ਤਾਰ ਨਾਲ ਆ ਰਹੀ ਕਾਰ ਨਾਲ ਉਸ ਦਾ ਐਕਸੀਡੈਂਟ ਹੋ ਗਿਆ | ਕਾਰ ਵਾਲਾ ਐਕਸੀਡੈਂਟ ਕਰ ਕੇ ਕਾਰ ਭਜਾ ਕੇ ਲੈ ਗਿਆ | ਕੁਝ ਲੋਕ ਉਸ ਨੂੰ ਚੱੁਕ ਕੇ ਹਸਪਤਾਲ ਲੈ ਗਏ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਵੀ ਇਤਲਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤੀ | ਜਦੋਂ ਨੀਲਮ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਉਹ ਬਹੁਤ ਦੁਖੀ ਹੋਈ | ਪਿੰ੍ਰਸ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸੱਟਾਂ ਲੱਗ ਗਈਆਂ ਸਨ | ਉਸ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਡਾਕਟਰ ਸਾਹਿਬ ਨੇ 60 ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਏ ਦਾ ਬਿੱਲ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ | ਨੀਲਮ 60 ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਏ ਦਾ ਬਿੱਲ ਬਣਿਆ ਦੇਖ ਕੇ ਘਬਰਾ ਗਈ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਕੋਲ 60 ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਏ ਨਹੀਂ ਸਨ | ਉਸ ਨੇ ਕਿਸੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ 40 ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਏ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ 20 ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਏ ਪਿੰ੍ਰਸ ਦੇ ਚਾਚੇ ਸ਼ਾਮ ਕੋਲੋਂ ਉਧਾਰੇ ਲੈ ਲਏ | ਪਿੰ੍ਰਸ ਨੂੰ ਹਸਪਤਾਲ ਤੋਂ ਛੱੁਟੀ ਮਿਲ ਗਈ |
ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਪਿੰ੍ਰਸ ਕੰਮ 'ਤੇ ਜਾਣ ਲੱਗ ਪਿਆ | ਮਾਂ-ਪੱੁਤਰ ਨੇ ਫੈਕਟਰੀ ਫਾਲਤੂ ਸਮਾਂ ਲਾ ਕੇ ਵੀ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਤੇ ਮਿਹਨਤ ਕਰ ਕੇ ਸ਼ਾਮ ਚਾਚੇ ਦੇ ਪੈਸੇ ਵਾਪਸ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਪਰ 6 ਮਹੀਨਿਆਂ ਬਾਅਦ ਚਾਚੇ ਨੇ ਫਿਰ ਪੈਸੇ ਮੰਗਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ | ਨੀਲਮ ਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਭਾਜੀ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪੈਸੇ ਵਾਪਸ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਸਨ, ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਦੁਬਾਰਾ ਕਿਉਂ ਮੰਗ ਰਹੇ ਹੋ?' ਪਰ ਸ਼ਾਮ ਮੁਕਰ ਗਿਆ ਤੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ, 'ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਪੈਸੇ ਵਾਪਸ ਕੀਤੇ ਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਲਿਖ ਕੇ ਨਾ ਦਿੰਦਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਪੈਸੇ ਵਾਪਸ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਹਨ |' ਨੀਲਮ ਨੇ ਖਿਝ ਕੇ ਕਿਹਾ, 'ਭਾਜੀ, ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ 'ਤੇ ਸੀ, ਤਾਂ ਹੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲੋਂ ਲਿਖਤ ਨਹੀਂ ਮੰਗੀ | ਜੇ ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਵੀ ਤੁਹਾਡੇ 20 ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਏ ਲੈ ਕੇ ਮੁਕਰ ਸਕਦੀ ਸੀ, ਤੁਹਾਡੀ ਕਿਹੜਾ ਲਿਖਤ ਸੀ |'
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੋਵਾਂ ਦਾ ਮਸਲਾ ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਰਪੰਚ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ | ਉਥੇ ਇਹ ਫੈਸਲਾ ਹੋਇਆ ਕਿ ਨੀਲਮ 20 ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਏ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਰੱਖੇਗੀ | ਜੇ ਉਸ ਨੇ ਪੈਸੇ ਦਿੱਤੇ ਹੋਣਗੇ ਤਾਂ ਸ਼ਾਮ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਚੱੁਕੇਗਾ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਚੱੁਕ ਲਵੇਗਾ | ਇਸ ਕੰਮ ਲਈ ਸਮਾਂ ਤੇ ਦਿਨ ਨਿਸਚਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ | ਨੀਲਮ ਨੇ ਕਿਸੇ ਕੋਲੋਂ ਪੈਸੇ ਉਧਾਰੇ ਲੈ ਕੇ ਗੁਰੂ-ਘਰ ਵਿਚ ਸੰਗਤ ਦੀ ਹਾਜ਼ਰੀ ਵਿਚ ਰੱਖ ਦਿੱਤੇ | ਸ਼ਾਮ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਜੇ ਉਹ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਚੱੁਕਦਾ ਤਾਂ ਸੰਗਤ ਵਿਚ ਉਸ ਦੀ ਬਦਨਾਮੀ ਹੋਵੇਗੀ, ਜੇ ਉਹ ਚੱੁਕ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਆਤਮਾ ਇਕ ਦਿਨ ਵਿਧਵਾ ਔਰਤ, ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਗਰੀਬ ਸੀ, ਉਸ ਨਾਲ ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀ ਕਰਨ 'ਤੇ ਲਾਹਣਤ ਪਾਵੇਗੀ |
ਸ਼ਾਮ ਨੇ ਸਮਾਜ ਵਿਚ ਬੇਇੱਜ਼ਤੀ ਹੋਣ ਦੇ ਡਰ ਤੋਂ ਪੈਸੇ ਚੱੁਕ ਲਏ | ਲੋਕ ਨੀਲਮ ਨੂੰ ਝੂਠਾ ਪਾਉਣ ਲੱਗ ਪਏ | ਨੀਲਮ ਨੇ ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਕਿਹਾ, 'ਪਰਮਾਤਮਾ ਮੇਰੀ ਗਰੀਬਣੀ ਦਾ ਇਨਸਾਫ ਆਪੇ ਕਰੇਗਾ |' ਸ਼ਾਮ ਨੇ ਪੈਸੇ ਆਪਣੀ ਜੇਬ ਵਿਚ ਤਾਂ ਪਾ ਲਏ ਪਰ ਉਹ ਚੱਕਰ ਖਾ ਕੇ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਡਿੱਗ ਪਿਆ | ਡਾਕਟਰ ਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ ਗਿਆ | ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਚੈੱਕ ਕਰ ਕੇ ਹਸਪਤਾਲ ਲੈ ਕੇ ਜਾਣ ਲਈ ਕਿਹਾ | ਸ਼ਾਮ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜੇਬ ਵਿਚੋਂ ਪੈਸੇ ਕੱਢ ਕੇ ਨੀਲਮ ਨੂੰ ਫੜਾਉਂਦੇ ਕਿਹਾ, 'ਲੈ ਭਰਜਾਈ ਪੈਸੇ | ਮੈਂ ਝੂਠ ਬੋਲਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲ ਗਈ ਹੈ | ਮੇਰੀ ਆਤਮਾ ਮੈਨੂੰ ਲਾਹਣਤ ਪਾ ਰਹੀ ਸੀ | ਜਿਹੜਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਨੂੰ ਦਿਲ ਤੇ ਦਿਮਾਗ ਚਾਹੇ ਪਰ ਆਤਮਾ ਨਾ ਮੰਨੇ, ਉਹ ਕੰਮ ਕਦੇ ਨਾ ਕਰੋ, ਕਿਉਂਕਿ ਆਤਮਾ ਵਿਚ ਹੀ ਪਰਮਾਤਮਾ ਵਸਦਾ ਹੈ |' ਅਜਿਹਾ ਕਹਿ ਕੇ ਸ਼ਾਮ ਨੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਲਈਆਂ |

-261/2, ਗੁਰਸਾਗਰ ਵਿਹਾਰ, ਸਲੇਮ ਟਾਬਰੀ, ਲੁਧਿਆਣਾ-141008. ਮੋਬਾ: 97800-32199

ਪਿੰਨ ਕੋਡ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ?

ਬੱਚਿਓ, ਪੋਸਟਲ ਇੰਡੈਕਸ ਨੰਬਰ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪਿੰਨ (P9N) ਕੋਡ ਵੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ, ਜਿਹੜਾ ਡਾਕ ਵਿਭਾਗ ਵਲੋਂ ਵਰਤੋਂ ਵਿਚ ਲਿਆਂਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਹੜਾ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਘਰਾਂ ਵਿਚ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਚਿੱਠੀ-ਪੱਤਰਾਂ ਉੱਪਰ ਅਕਸਰ ਲਿਖਿਆ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ, ਜੋ ਕਿ 6 ਅੰਕਾਂ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਨਾਲ ਚਿੱਠੀ ਨੂੰ ਮੰਜ਼ਿਲ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਵਿਚ ਅਸਾਨੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ | ਪਿੰਨ ਕੋਡ ਸਿਸਟਮ ਦਾ ਉਦਘਾਟਨ 15 ਅਗਸਤ, 1972 ਨੂੰ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਸੰਚਾਰ ਵਿਭਾਗ ਦੇ ਵਧੀਕ ਸਕੱਤਰ ਸ੍ਰੀਰਾਮ ਭੀਕਾਜੀ ਵੇਲਾਂਕਰ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ | ਇਸ ਨਾਲ ਚਿੱਠੀਆਂ ਨੂੰ ਗ਼ਲਤ ਪਤੇ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚਣ ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਇਕੋ ਨਾਂਅ ਦੀਆਂ ਕਈ ਥਾਵਾਂ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਚਿੱਠੀ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਲਈ ਪੈਦਾ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਖੱਜਲ-ਖੁਆਰੀ ਬੰਦ ਹੋ ਗਈ, ਕਿਉਂਕਿ ਹਰ ਇਕ ਇਲਾਕੇ ਦਾ ਵੱਖਰਾ ਪਿੰਨ ਕੋਡ ਹੁੰਦਾ ਹੈ | ਪਿੰਨ ਇਕ ਖਾਸ ਕਿਸਮ ਦਾ 6 ਅੰਕਾਂ ਦਾ ਨੰਬਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਦਾ ਹਰ ਇਕ ਅੰਕ ਇਕ ਖਾਸ ਖੇਤਰ ਲਈ ਨੀਯਤ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਹੈ | ਡਾਕ ਵਿਭਾਗ ਨੇ ਡਾਕ ਸਹੀ ਜਗ੍ਹਾ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਲਈ ਪੂਰੇ ਭਾਰਤ ਨੂੰ 9 ਜ਼ੋਨਾਂ ਵਿਚ ਵੰਡਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿਚ 8 ਜ਼ੋਨਾਂ ਚਿ ਭਾਰਤੀ ਰਾਜਾਂ ਨੂੰ ਵੰਡਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਤੇ 9ਵਾਂ ਜ਼ੋਨ ਫੌਜ ਲਈ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵੇਰਵਾ ਹੇਠ ਲਿਖੇ ਅਨੁਸਾਰ ਹੈ-
ਜ਼ੋਨ 1 ਵਿਚ ਦਿੱਲੀ, ਹਰਿਆਣਾ, ਪੰਜਾਬ, ਹਿਮਾਚਲ ਪ੍ਰਦੇਸ਼, ਜੰਮੂ-ਕਸ਼ਮੀਰ ਤੇ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ | ਜ਼ੋਨ 2 ਵਿਚ ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਤੇ ਉੱਤਰਾਖੰਡ | ਜ਼ੋਨ 3 ਵਿਚ ਰਾਜਸਥਾਨ, ਗੁਜਰਾਤ, ਦਮਨ ਦਿਓ ਤੇ ਦਾਦਰਾ ਨਗਰ ਹਵੇਲੀ | ਜ਼ੋਨ 4 ਵਿਚ ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ, ਗੋਆ, ਮੱਧ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਤੇ ਛੱਤੀਸਗੜ੍ਹ | ਜ਼ੋਨ 5 ਵਿਚ ਤੇਲੰਗਾਨਾ, ਆਂਧਰਾ ਪ੍ਰਦੇਸ਼, ਕਰਨਾਟਕ | ਜ਼ੋਨ 6 ਵਿਚ ਤਾਮਿਲਨਾਡੂ, ਕੇਰਲਾ, ਪੁਡੂਚੇਰੀ, ਲਕਸ਼ਦੀਪ | ਜ਼ੋਨ 7 ਵਿਚ ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ, ਓਡੀਸ਼ਾ, ਅਰੁਣਾਚਲ ਪ੍ਰਦੇਸ਼, ਨਾਗਾਲੈਂਡ, ਮਨੀਪੁਰ, ਮਿਜ਼ੋਰਮ, ਤਿ੍ਪੁਰਾ, ਮੇਘਾਲਿਆ, ਅੰਡੇਮਾਨ-ਨਿਕੋਬਾਰ ਦੀਪ ਸਮੂਹ, ਆਸਾਮ ਤੇ ਸਿੱਕਮ | ਜ਼ੋਨ 8 ਵਿਚ ਬਿਹਾਰ ਤੇ ਝਾਰਖੰਡ | ਜ਼ੋਨ 9 ਸੈਨਾ ਲਈ ਹੈ | ਪਿੰਨ ਕੋਡ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਅੰਕ ਜ਼ੋਨ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪੰਜਾਬ 1 ਨੰਬਰ ਜ਼ੋਨ ਵਿਚ ਹੈ | ਦੂਜਾ ਅੰਕ ਸਬ-ਜ਼ੋਨ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦਾ ਹੈ | ਤੀਜਾ ਅੰਕ ਜ਼ੋਨ ਵਿਚੋਂ ਮੱੁਖ ਡਾਕਘਰ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਪਿਛਲੇ 3 ਅੰਕ ਸਬੰਧਿਤ ਡਾਕਘਰ ਦਾ ਨੰਬਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ | ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਅੰਕਾਂ ਮੁਤਾਬਿਕ ਚਿੱਠੀ-ਪੱਤਰਾਂ ਦੀ ਛਾਂਟੀ ਕਰ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਬੰਧਿਤ ਡਾਕਘਰਾਂ ਤੇ ਉਥੋਂ ਦੇ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ |

-ਪਿੰਡ ਤੇ ਡਾਕ: ਮਲੌਦ (ਲੁਧਿਆਣਾ) |
harminder kainth151@gmail.com

ਬੁਝਾਰਤਾਂ

1. ਉੱਚੇ ਟਿੱਬੇ ਭਾਬੋਂ ਵਸੇ, ਜਦ ਮੈਂ ਜਾਵਾਂ ਖਿੜ-ਖਿੜ ਹੱਸੇ |
2. ਇਕ ਫਲ ਐਸਾ ਰਾਜੇ ਦੇ ਰਾਜ ਨਹੀਂ |
ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਦੇ ਬਾਗ 'ਚੋਂ ਨਹੀਂ |
ਖਾਈਏ ਤਾਂ ਮਿੱਠਾ ਨਹੀਂ, ਛਿੱਲੋ ਤਾਂ ਛਿੱਲਦਾ ਨਹੀਂ |
3. ਕਾਲਾ ਅੱਖ ਬਿੱਲੇ ਦੀ, ਚੁੰਝ ਚਿੜੇ ਦੀ,
ਸਿਰ ਬਾਂਦਰ ਦਾ ਲਾਇਆ |
ਜਿਹੜਾ ਮੇਰੀ ਬਾਤ ਨਾ ਬੱੁਝੇ,
ਗਧਾ ਉਸ ਦਾ ਤਾਇਆ |
4. ਅੰਬ ਅੰਬਾਲੇ ਦੇ ਫੱੁਲ ਪਟਿਆਲੇ ਦੇ,
ਰੰੂ ਮੁਕਤਸਰ ਦੀ ਤੇ 'ਤਿਲ' ਮਲੋਟ ਦੇ |
ਪੱਤਾ ਬਰੋਟੇ ਦਾ, ਪੰਜਾਂ ਦੀ ਜੜ੍ਹ ਇਕ ਹੈ |
5. ਕਾਲਾ ਕਲੋਟਾ ਇਕ ਕਾਂ ਮਹਿਲੀਂ ਉਡਿਆ ਜਾਵੇ,
ਸੰਗਲ ਪਾਇਆ ਪੱਟ ਦਾ, ਅਜੇ ਨਾ ਫੜਿਆ ਜਾਵੇ |
6. ਲੰਬਾ ਕਾਲਾ ਜਾਨਵਰ, ਚਾੜ੍ਹੇ ਨਵੇਂ ਚੰਨ |
ਨਾ ਉਸ ਦੇ ਪੈਰ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਸ ਦੇ ਕੰਨ |
ਉੱਤਰ : (1) ਕਪਾਹ, (2) ਔਲਾ, (3) ਉੱਲੂ, (4) ਅੱਕ, (5) ਧੰੂਆਂ, (6) ਸੱਪ |

-ਡਾ: ਰਾਜ ਨਰਿੰਦਰ ਝਬੇਲਵਾਲੀ,
ਪਿੰਡ ਤੇ ਡਾਕ: ਝਬੇਲਵਾਲੀ (ਸ੍ਰੀ ਮੁਕਤਸਰ ਸਾਹਿਬ) | ਮੋਬਾ: 96462-08088

ਬਾਲ ਨਾਵਲ-6: ਨਾਨਕਿਆਂ ਦਾ ਪਿੰਡ

(ਲੜੀ ਜੋੜਨ ਲਈ ਪਿਛਲੇ ਸਨਿਚਰਵਾਰ ਦਾ ਅੰਕ ਦੇਖੋ)
ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ ਪਿੰਡ ਦੇ ਬੜੇ ਸੁਲਝੇ ਹੋਏ ਅਤੇ ਅਗਾਂਹਵਧੂ ਵਿਚਾਰਾਂ ਵਾਲੇ ਇਨਸਾਨ ਸਨ | ਇਹ ਪੜ੍ਹੇ ਤਾਂ ਦਸਵੀਂ ਤੱਕ ਹੀ ਸਨ ਪਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਚੰਗੀਆਂ ਅਤੇ ਨਰੋਏ ਸਾਹਿਤ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਪੜ੍ਹਨ ਕਰਕੇ ਗੂੜ੍ਹੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੋਏ ਸਨ | ਇਸੇ ਖ਼ੂਬੀ ਕਰਕੇ ਉਹ ਲਗਾਤਾਰ ਦਸ ਸਾਲ ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਰਪੰਚ ਰਹੇ |
ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ ਨੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਬੜਾ ਸੰਘਰਸ਼ ਕੀਤਾ | ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਵਿਰਾਨ ਜ਼ਮੀਨ ਨੂੰ ਮਿਹਨਤ ਅਤੇ ਲੋੜੀਂਦੀਆਂ ਖਾਦਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਨਾਲ ਉਪਜਾਊ ਬਣਾ ਕੇ ਘਰ ਦਾ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ |
ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ ਦਾ ਜਦੋਂ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ, ਉਦੋਂ ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਪੂਰਨ ਸੀ | ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਇਕ ਬੇਟੀ ਨੇ ਜਨਮ ਲਿਆ | ਉਸ ਦਾ ਨਾਂਅ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਰਹਿਮਤ ਰੱ ਖਿਆ | ਤਕਰੀਬਨ ਦੋ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਦੂਸਰੀ ਬੇਟੀ ਨੇ ਜਨਮ ਲਿਆ, ਜਿਸ ਦਾ ਨਾਂਅ ਅਸੀਸ ਰੱ ਖਿਆ | ਦੋ ਬੱਚੀਆਂ ਦੇ ਘਰ ਵਿਚ ਆਉਣ ਨਾਲ ਸਾਰਾ ਘਰ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਨਾਲ ਭਰ ਗਿਆ |
ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜ਼ਮੀਨ ਵਿਚ ਦਿਨ-ਰਾਤ ਇਕ ਕਰਕੇ ਵਧੀਆ ਕਿਸਮ ਦੇ ਅੰਬਾਂ ਦੇ ਬੂਟੇ ਲਗਾਏ ਅਤੇ ਮੌਸਮ ਦੀਆਂ ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਲਗਾ ਕੇ ਘਰ ਦਾ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ | ਆਪਣੇ ਖਰਚਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਥੋੜ੍ਹਾ-ਬਹੁਤ ਬਚਾ ਕੇ ਉਹ ਕੁਝ ਪੈਸੇ ਇਕੱਠੇ ਕਰਦੇ ਅਤੇ ਫੇਰ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਜ਼ਮੀਨ ਹੋਰ ਖਰੀਦ ਲੈਂਦੇ | ਉਹ ਆਪ ਘਰ ਦੀਆਂ ਤੰਗੀਆਂ-ਤੁਰਸ਼ੀਆਂ ਕਰਕੇ ਬਹੁਤਾ ਪੜ੍ਹ ਨਹੀਂ ਸਨ ਸਕੇ ਪਰ ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਬੇਟੀਆਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪੜ੍ਹਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ |
ਬੱਚੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਗਈਆਂ | ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਸਦਕਾ ਆਮਦਨ ਵੀ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਵਧਣ ਲੱਗ ਪਈ | ਹੁਣ ਉਹ ਪੂਰਨ ਦੀ ਥਾਂ 'ਤੇ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ ਬਣ ਗਏ ਸਨ |
ਦੋਵੇਂ ਬੱਚੀਆਂ ਰਹਿਮਤ ਅਤੇ ਅਸੀਸ ਆਪਣੇ ਪਾਪਾ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀਆਂ ਸਨ | ਪਾਪਾ ਵੀ ਕੰਮ ਤੋਂ ਵਿਹਲੇ ਹੋ ਕੇ ਸਾਰਾ ਸਮਾਂ ਬੱਚੀਆਂ ਨਾਲ ਬਿਤਾਉਂਦੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿਚ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਅਤੇ ਛੋਟੀਆਂ-ਛੋਟੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸੁਣਾਉਂਦੇ |
ਥੋੜ੍ਹੀ-ਥੋੜ੍ਹੀ ਕਰਕੇ ਖ਼ਰੀਦੀ ਜ਼ਮੀਨ ਹੁਣ ਗੁਜ਼ਾਰੇ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ | ਵੱਡੀ ਬੇਟੀ ਰਹਿਮਤ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਕਾਲਜ ਜਾਣ ਲੱਗ ਪਈ ਸੀ | ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ ਹੁਣ ਸਰਦਾਰ ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ ਹੋ ਗਏ ਸਨ ਅਤੇ ਅੱਜ ਉਹ ਆਪਣੇ ਇਲਾਕੇ ਦੀ ਸਨਮਾਨਯੋਗ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ ਸਨ |
ਵੱਡੀ ਬੇਟੀ ਦੇ ਬੀ.ਏ. ਫਾਈਨਲ ਦੇ ਪੇਪਰ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ ਅੱਗੋਂ ਉਹ ਕੋਈ ਹੋਰ ਕੋਰਸ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਸਲਾਹਾਂ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਲਈ ਇਕ ਬੜੇ ਚੰਗੇ ਘਰ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਆ ਗਿਆ | ਲੜਕੇ ਇੰਦਰਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਬੀ.ਕਾਮ. ਕਰਕੇ ਅੰ ਮਿ੍ਤਸਰ ਫੋਕਲ ਪੁਆਇੰਟ ਵਿਚ ਕੋਈ ਫੈਕਟਰੀ ਲਗਾਈ ਸੀ | ਦੋਵੇਂ ਪਾਸੇ ਇਕ-ਦੂਸਰੇ ਦੀ ਸਹਿਮਤੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰਿਸ਼ਤਾ ਪੱਕਾ ਹੋ ਗਿਆ |
(ਬਾਕੀ ਅਗਲੇ ਸਨਿਚਰਵਾਰ ਦੇ ਅੰਕ 'ਚ)

-ਮੋਬਾਈਲ : 98889-24664

ਬਾਲ ਕਵਿਤਾ: ਬਾਲ ਦਿਵਸ

ਰੰਗ ਬਰੰਗੇ ਗੁਲਾਬ ਦੇ ਫੱੁਲ,
ਕੋਈ ਨਾ ਫਲ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਤੱੁਲ |
ਚਾਚਾ ਨਹਿਰੂ ਇਹ ਜੇਬ 'ਤੇ ਟੰਗਦੇ,
ਬੱਚੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਕਦੇ ਨਾ ਸੰਗਦੇ |
ਉਹ ਸਨ ਸਭ ਦੇ ਮਨ ਨੂੰ ਭਾਉਂਦੇ,
ਤਾਹੀਂ 14 ਨਵੰਬਰ ਬਾਲ ਦਿਵਸ ਮਨਾਉਂਦੇ |
ਸਵੇਰ ਦੀ ਸਭਾ 'ਚ ਮੈਡਮ ਸਮਝਾਇਆ,
ਨਹਿਰੂ ਸਨ ਸਾਡਾ ਸਰਮਾਇਆ |
ਇਹ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ ਸੀ ਕਿੰਨੀ ਮਹਾਨ,
ਜਿਸ ਦੀ ਵੱਖਰੀ ਹੀ ਪਹਿਚਾਣ |
ਅੰਤ ਵਿਚ ਸਭ ਦੀ ਇਕ ਆਵਾਜ਼,
ਚਾਚਾ ਨਹਿਰੂ ਜ਼ਿੰਦਾਬਾਦ!
ਚਾਚਾ ਨਹਿਰੂ ਜ਼ਿੰਦਾਬਾਦ!

-ਮੁਖਵਿੰਦਰ ਕੌਰ,
ਸ: ਐ: ਸਕੂਲ, ਨੌਸ਼ਹਿਰਾ ਖੁਰਦ (ਅੰਮਿ੍ਤਸਰ) |
mukhwinder5@gmail.com

ਬਾਲ ਸਾਹਿਤ

ਕੇਲੋਂ ਦਾ ਰੁੱਖ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ
ਮੂਲ ਲੇਖਕ : ਹਾਂਸ ਕ੍ਰਿਸਚੀਅਨ ਐਾਡਰਸਨ
ਅਨੁਵਾਦਕ : ਪਰਮਬੀਰ ਕੌਰ
ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ : ਲਾਹੌਰ ਬੁੱਕ ਸ਼ਾਪ, ਲੁਧਿਆਣਾ
ਮੁੱਲ : 120 ਰੁਪਏ, ਪੰਨੇ : 80
ਸੰਪਰਕ : 0161-2740738
ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਚ ਵੱਡੀ ਤਾਦਾਦ ਵਿਚ ਬਾਲ ਸਾਹਿਤ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ | ਇਸ ਹਵਾਲੇ ਨਾਲ ਸੰਸਾਰ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਬਾਲ ਸਾਹਿਤ ਲੇਖਕ ਹਾਂਸ ਕ੍ਰਿਸਚੀਅਨ ਐਾਡਰਸਨ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਬਾਲ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਪਰਮਬੀਰ ਕੌਰ ਨੇ 'ਕੇਲੋਂ ਦਾ ਰੁੱਖ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ' ਸਿਰਲੇਖ ਤਹਿਤ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ ਹੈ |
ਇਸ ਪੁਸਤਕ ਵਿਚ ਕੁੱਲ 15 ਕਹਾਣੀਆਂ ਦਰਜ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵਸਤੂ-ਜਗਤ ਪ੍ਰਕ੍ਰਿਤਕ ਵਰਤਾਰਿਆਂ, ਮਨੁੱਖੀ ਕਦਰਾਂ-ਕੀਮਤਾਂ ਅਤੇ ਸਰੋਕਾਰਾਂ ਦੁਆਲੇ ਘੁੰਮਦਾ ਹੈ | ਇਨ੍ਹਾਂ ਵੰਨ-ਸੁਵੰਨੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿਚ ਇਹ ਸੁਨੇਹੇ ਉੱਭਰ ਕੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮਿਹਨਤ, ਲਗਨ, ਇਮਾਨਦਾਰੀ, ਉਪਕਾਰ, ਆਦਰ-ਸਤਿਕਾਰ, ਫ਼ਰਜ਼, ਹਮਦਰਦੀ, ਸਬਰ-ਸੰਤੋਖ, ਨੇਕਨੀਅਤੀ, ਕਿਰਤ ਆਦਿ ਸ਼ੁਭ ਗੁਣਾਂ, ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਜਾਂ ਰੁਚੀਆਂ ਦਾ ਕਦੇ ਤਿਆਗ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਜੀਵਨ-ਮੁੱਲਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਵਿਅਕਤੀ ਹੀ ਸਮਾਜ ਵਿਚ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਰੁਤਬਾ ਅਤੇ ਮਾਣ-ਸਨਮਾਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ | ਇਨ੍ਹਾਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵਿਚ ਫਲ-ਫੁੱਲ, ਕਲਮ-ਦਵਾਤ, ਜੀਵ-ਜੰਤੂ, ਮਟਰ ਦੇ ਦਾਣੇ, ਬਾਂਸ ਦੀਆਂ ਸੋਟੀਆਂ, ਟਾਹਣੀਆਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਪ੍ਰਕ੍ਰਿਤਕ ਵਸਤਾਂ ਪਾਤਰਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਮਨੁੱਖਾਂ ਵਾਂਗ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਘਟਨਾਕ੍ਰਮ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਤੋਰਦੇ ਹਨ | ਇਨ੍ਹਾਂ ਪਾਤਰਾਂ ਦੀ ਵਾਰਤਾਲਾਪ ਸੰਖੇਪਤਾ ਅਤੇ ਸਰਲਤਾ ਦੀ ਧਾਰਨੀ ਹੈ | ਅਨੁਵਾਦ ਸਮੇਂ ਅਨੁਵਾਦਿਕਾ ਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵਿਚਲੀ ਮੌਲਿਕ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਮਰਨ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਮੁੱਢ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਅੰਤ ਤੱਕ ਦਿਲਚਸਪੀ ਅਤੇ ਜਿਗਿਆਸਾ ਬਰਕਰਾਰ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ | ਇਹ ਕਹਾਣੀਆਂ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿਚ ਸਾਹਿਤ ਪੜ੍ਹਨ ਦੀ ਰੁਚੀ ਨੂੰ ਹੁਲਾਰਾ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਬਾਲ ਸਾਹਿਤ ਨਾਲ ਸਾਂਝ ਵਧਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ | ਪੁਸਤਕ ਦੀ ਸਮੁੱਚੀ ਦਿੱਖ ਸੁੰਦਰ ਹੈ |

-ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ 'ਆਸ਼ਟ' (ਡਾ:)
ਮੋਬਾ: 98144-23703

ਸਾਈਕਲ

ਪਾਪਾ ਜੀ ਨਵਾਂ ਸਾਈਕਲ ਲਿਆਓ,
ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਵਾਅਦਾ ਨਿਭਾਓ |
ਚੰਗੇ ਨੰਬਰਾਂ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਪਾਸ,
ਪੂਰੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਤੁਹਾਡੀ ਆਸ |
ਦੱਬ ਕੇ ਕੀਤੀ ਪੂਰਾ ਸਾਲ ਪੜ੍ਹਾਈ,
ਤਾਹੀਓਾ ਪੰਜਵੀਂ ਪੁਜ਼ੀਸ਼ਨ ਆਈ |
ਮੋਬਾਈਲ ਦੇਖਣਾ ਕਰ ਚੱੁਕਾ ਬੰਦ,
ਸਾਈਕਲ ਲਈ ਨਾ ਕਰਨਾ ਤੰਗ |
ਈਸਟਾ, ਏਕਵੀਰਾ ਚੱੁਕੀ ਫਿਰਨ,
ਨਾਲੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲੋਂ ਘੱਟ ਪੜ੍ਹਨ |
ਸਭ ਟੀਚਰਾਂ ਮੈਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਵਧਾਈ,
ਕਹਿੰਦੇ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਫਸਟ ਤੰੂ ਆਈਾ |
ਸਾਈਕਲ ਲੈਣਾ ਹੈ ਗੇਅਰਾਂ ਵਾਲਾ,
ਰੰਗ ਮਨ ਨੂੰ ਭਾਉਂਦਾ ਲਾਲਾ, ਕਾਲਾ |
ਸਾਈਕਲ ਦੀ ਕਰੰੂ ਚੰਗੀ ਸੰਭਾਲ,
ਲਿਸ਼ਕਾ ਕੇ ਰੱਖੰੂ ਸਫ਼ਾਈ ਨਾਲ |
ਅੰਤ ਪਾਪਾ ਨੋਟ ਕੱਢੇ ਦਸ ਹਜ਼ਾਰ,
ਮੋਹਕ ਨੂੰ ਲੈ ਤੁਰ ਪਏ ਨੇ ਬਾਜ਼ਾਰ |

-ਚਮਨਦੀਪ ਸ਼ਰਮਾ,
ਮਹਾਰਾਜਾ ਯਾਦਵਿੰਦਰਾ ਇਨਕਲੇਵ, ਨਾਭਾ ਰੋਡ, ਪਟਿਆਲਾ | ਮੋਬਾ: 95010-33005

ਬਾਲ ਕਵਿਤਾ: ਹਿੰਮਤ

ਉੱਠੋ ਬੱਚਿਓ, ਹਿੰਮਤ ਜੁਟਾਓ,
ਆਸਾਂ ਵਾਲਾ ਦੀਪ ਜਗਾਓ |
ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ ਤੁਸੀਂ ਸਭ ਕੁਝ,
ਇਰਾਦਾ ਆਪਣਾ ਦਿ੍ੜ੍ਹ ਬਣਾਓ |
ਜਿੱਤਣਾ-ਹਰਨਾ ਚਲਦਾ ਰਹਿਣਾ,
ਮੌਕਾ ਨਾ ਅਜਾਈਾ ਗੁਆਓ |
ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਿਆਂ ਮਿਲਦਾ ਸਭ,
ਮਨ ਨੂੰ ਜ਼ਰਾ ਤੁਸੀਂ ਟਿਕਾਓ |
ਮਿਥ ਕੇ ਟੀਚਾ ਨਿਸਚਿਤ ਇਕ,
ਕਦਮ-ਕਦਮ ਵਧਾਉਂਦੇ ਜਾਓ |
ਲੱਗੇ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਜੇ ਕੋਈ ਭਾਰੀ,
ਅਧਿਆਪਕ ਸੰਗ ਮਿਲ ਸੁਲਝਾਓ |
ਬਣਨਾ ਚਾਹੋ ਜੇ ਕੁਝ ਵੱਖਰਾ,
ਕਿਤਾਬਾਂ ਨਾਲ ਫਿਰ ਦੋਸਤੀ ਪਾਓ |
'ਰਮਨ' ਸਮਝਾਵੇ ਜੋ ਵਿਚ ਲਿਖਤਾਂ,
ਗੱਲਾਂ 'ਤੇ ਜ਼ਰਾ ਗੌਰ ਫੁਰਮਾਓ |

-ਰਮਨਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਢੱੁਡੀਕੇ,
ਪਿੰਡ ਤੇ ਡਾਕ: ਢੱੁਡੀਕੇ (ਮੋਗਾ)-142053. ਮੋਬਾ: 99146-89690

ਅਨਮੋਲ ਬਚਨ

• ਕੌੜੀ ਚੀਜ਼ ਕਦੇ ਮਿੱਠੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ, ਚਾਹੇ ਸ਼ਹਿਦ ਵਿਚ ਮਿਲਾ ਦੇਈਏ, ਬੇਗਾਨੇ ਕਦੇ ਆਪਣੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ, ਭਾਵੇਂ ਜਾਨ ਗੁਆ ਦੇਈਏ |
• ਮਨੱੁਖ ਨੂੰ ਪਿਆਸ ਰੂਪ ਦੀ ਹੈ ਤੇ ਭੱੁਖ ਧਨ ਦੀ ਹੈ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋਵਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਉਹ ਆਪਣਾ ਜੀਵਨ ਵਿਅਰਥ ਗੁਆ ਦਿੰਦਾ ਹੈ |
• ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੇ ਇਕ ਗੱਲ ਤਾਂ ਸਿਖਾ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਲਈ ਇਕ ਪਲ ਲਈ ਖਾਸ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਹਰ ਪਲ ਲਈ ਨਹੀਂ |
• ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ ਪਵਿੱਤਰਤਾ ਤੋਂ ਬਗੈਰ ਤਨ ਦੀ ਪਵਿੱਤਰਤਾ ਦਾ ਕੋਈ ਮਹੱਤਵ ਨਹੀਂ ਹੈ |
• ਕਿਸੇ ਬੇਕਸੂਰ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਬੋਲਿਆ ਗਿਆ ਝੂਠ ਉਹਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਵਾਲੇ ਬਨਾਵਟੀ ਸੱਚ ਤੋਂ ਲੱਖ ਦਰਜੇ ਚੰਗਾ ਹੈ |
• ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਜੋ ਸਬਕ ਖਾਲੀ ਪੇਟ, ਖਾਲੀ ਜੇਬ ਅਤੇ ਮਾੜਾ ਸਮਾਂ ਸਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਕੋਈ ਸਕੂਲ ਜਾਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਨਹੀਂ ਸਿਖਾਉਂਦੀ |
• ਜੋ ਡਿਗਣ ਤੋਂ ਡਰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਕਦੇ ਉਡਾਨ ਨਹੀਂ ਭਰ ਸਕਦੇ |
-ਜਗਜੀਤ ਸਿੰਘ ਭਾਟੀਆ
ਨੂਰਪੁਰ ਬੇਦੀ (ਰੋਪੜ) | ਮੋਬਾ: 95018-10181