ਬਰਸਾਤ ਵਿਚ ਇੰਜ ਰੱਖੋ ਸਿਹਤ ਦਾ ਖ਼ਿਆਲ

ਬਰਸਾਤ ਰੁੱਤ ਦੇ ਆਉਣ ਨਾਲ ਅਸਮਾਨ ਬੱਦਲਾਂ ਨਾਲ ਭਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸੂਰਜ ਬੱਦਲਾਂ ਦੇ ਓਹਲੇ ਛੁਪ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਬਾਰਿਸ਼ ਦੇ ਕਾਰਨ ਨਾਲੀਆਂ ਭਰ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਜਗ੍ਹਾ-ਜਗ੍ਹਾ ਗੰਦਗੀ ਫੈਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਵਾਤਾਵਰਨ ਵਿਚ ਬੈਕਟੀਰੀਆ, ਵਾਇਰਸ, ਮੱਛਰ, ਕੀਟ-ਪਤੰਗੇ ਆਦਿ ਵਧ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਪਾਣੀ ਗੰਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਫਲ, ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਖਰਾਬ ਹੋਣ ਲਗਦੇ ਹਨ।
ਇਹ ਸਭ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਬਿਮਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਪੀਲੀਆ, ਹੈਜ਼ਾ, ਖੁਜਲੀ, ਫੋੜੇ-ਫਿੰਸੀਆਂ, ਪੇਚਿਸ਼, ਅਤਿਸਾਰ, ਡਾਇਰੀਆ, ਸਰਦੀ, ਖੰਘ, ਜ਼ੁਕਾਮ, ਉਲਟੀ, ਟਾਇਫਾਈਡ, ਫੀਵਰ, ਮਲੇਰੀਆ, ਨਿਮੋਨੀਆ ਆਦਿ ਵਰਗੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਹੋਣ ਲਗਦੀਆਂ ਹਨ।
ਇਸ ਮੌਸਮ ਵਿਚ ਰੋਗ ਪ੍ਰਤੀਰੋਧਕ ਸਮਰੱਥਾ ਵਿਚ ਕਮੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਲੋਕ ਛੇਤੀ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਦੀ ਲਪੇਟ ਵਿਚ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ ਬਰਸਾਤ ਆਉਂਦੇ ਹੀ ਡਾਕਟਰਾਂ ਕੋਲ ਅਤੇ ਹਸਪਤਾਲਾਂ ਵਿਚ ਮਰੀਜ਼ ਵਧ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਅਜਿਹੇ ਮੌਸਮ ਵਿਚ ਕਈ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਹੋਣ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਵਧ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਸਾਵਧਾਨੀ ਰੱਖ ਕੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਬਚਾਅ ਹੀ ਬਿਹਤਰ ਉਪਾਅ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਬਰਸਾਤ ਦਾ ਮੌਸਮ ਆਉਂਦੇ ਹੀ ਸਰਦੀ, ਜ਼ੁਕਾਮ, ਖੰਘ ਵਰਗੀਆਂ ਸਾਧਾਰਨ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਵੀ ਕਦੇ-ਕਦੇ ਵੱਡਾ ਰੂਪ ਲੈ ਲੈਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ ਬੱਚੇ-ਵੱਡੇ, ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਅਜਿਹੇ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਸਾਵਧਾਨ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਿਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਪਾਣੀ
ਬਰਸਾਤ ਰੁੱਤ ਵਿਚ ਪਾਣੀ ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਿਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਬਹੁਤੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਇਸੇ ਕਾਰਨ ਫੈਲਦੀਆਂ ਹਨ। ਪੇਟ ਵਿਚ ਦਰਦ, ਮਰੋੜ, ਉਲਟੀ, ਟੱਟੀਆਂ, ਪੀਲੀਆ, ਟਾਇਫਾਈਡ, ਫੀਵਰ ਦੀ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਵਧ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਚਮੜੀ ਗਿੱਲੀ ਰਹਿਣ ਨਾਲ ਫੋੜੇ-ਫਿੰਸੀਆਂ, ਖੁਜਲੀ ਆਦਿ ਦੀ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਚਮੜੀ ਸੰਕ੍ਰਮਿਤ ਹੋਣ ਲਗਦੀ ਹੈ। ਬਰਸਾਤ ਦੇ ਜਮ੍ਹਾਂ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਮੱਛਰ ਨੂੰ ਪੈਦਾ ਹੋਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰਕੋਪ ਵਧ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਜਿਹੇ ਵਿਚ ਪਾਣੀ ਜਮ੍ਹਾਂ ਹੋਣ ਨਾ ਦਿਓ। ਜੇ ਬਾਹਰ ਪਾਣੀ ਜਮ੍ਹਾਂ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਵਿਚ ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਤੇਲ ਅਤੇ ਕੀਟਨਾਸ਼ਕ ਪਾਓ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਮਲੇਰੀਆ ਫੈਲਣ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਵਧ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਗਤੀਸ਼ੀਲ ਰਹੋ, ਤਾਜ਼ਾ, ਸਾਦਾ ਭੋਜਨ ਕਰੋ
ਇਸ ਮੌਸਮ ਵਿਚ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਗਤੀਸ਼ੀਲ ਰਹੋ। ਹਲਕੀ-ਫੁਲਕੀ ਕਸਰਤ ਕਰੋ। ਇਸ ਨਾਲ ਊਰਜਾਵਾਨ ਬਣੇ ਰਹੋਗੇ ਅਤੇ ਜੋੜਾਂ ਵਿਚ ਦਰਦ ਦੀ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗੀ। ਬਾਹਰ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਵਿਚ ਰੱਖੇ ਖਾਧ ਪਦਾਰਥ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਦਾ ਘਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਬਾਹਰੀ ਚੀਜ਼ ਦਾ ਸੇਵਨ ਨਾ ਕਰੋ। ਗਲੇ-ਸੜੇ ਫਲਾਂ ਤੋਂ ਬਚੋ।
ਗਰਮ, ਤਾਜ਼ਾ, ਸਾਦਾ ਭੋਜਨ ਸੀਮਤ ਮਾਤਰਾ ਵਿਚ ਕਰੋ। ਤਲੀਆਂ, ਭੁੰਨੀਆਂ, ਖੱਟੀਆਂ, ਚਟਪਟੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਤੋਂ ਬਚੋ। ਤੇਲ ਵਾਲੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਘੱਟ ਖਾਓ। ਪਾਣੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸਾਫ਼ ਹੋਵੇ। ਚਮੜੀ ਸੁੱਕੀ ਰੱਖੋ। ਜ਼ਿਆਦਾ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਭਿੱਜਣ ਤੋਂ ਬਚੋ। ਸਬਜ਼ੀ ਅਤੇ ਫਲ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਧੋ ਕੇ ਖਾਓ। ਬਰਸਾਤ ਦੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਬਚੋ। ਕੋਈ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨੀ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਡਾਕਟਰ ਨੂੰ ਤੁਰੰਤ ਮਿਲੋ। ਬਿਮਾਰ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਚੋ।
**

ਖ਼ਬਰ ਸ਼ੇਅਰ ਕਰੋ

ਖੂਨ ਦੇ ਦਬਾਅ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰਦੀ ਹੈ ਪਾਲਕ

ਸਾਰਾ ਸਾਲ ਮਿਲਣ ਵਾਲੀ ਪਾਲਕ ਸਾਗ-ਭਾਜੀ ਦੀ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਵਿਚ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਸਲਾਦ, ਸਬਜ਼ੀ, ਸੂਪ ਅਤੇ ਰਸ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਵਰਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਵਿਟਾਮਿਨ 'ਏ' ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਆਇਰਨ, ਮੈਗਨੀਸ਼ੀਅਮ ਅਤੇ ਮਿਨਰਲਸ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਵਿਚ ਵਿਟਾਮਿਨ 'ਏ', 'ਸੀ' ਦੀ ਵੀ ਮਾਤਰਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਹੱਡੀਆਂ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਵਿਚ ਮੌਜੂਦ ਰੇਸ਼ਾ ਤੱਤ ਪਾਚਣ ਸਟੀਕ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਪਾਲਕ ਸੱਚਮੁੱਚ ਪਾਲਕ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਖੂਨ ਦੇ ਦਬਾਅ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਵਿਚ ਰੱਖਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਖੂਨ ਦੀ ਮਾਤਰਾ ਨੂੰ ਵਧਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਵਿਚ ਵਿਟਾਮਿਨ 'ਏ' ਨਾਲ ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਵਧਦੀ ਹੈ।

ਗਲੇ ਨੂੰ ਸੁਖਦ ਅਹਿਸਾਸ ਦਿੰਦੇ ਪਾਣੀ ਦੇ ਗਰਾਰੇ

ਮੌਸਮ ਬਦਲਣ 'ਤੇ ਠੰਢੇ, ਗਰਮ ਦਾ ਸੇਵਨ ਬਿਨਾਂ ਫਰਕ ਦੇ ਕਰਨ 'ਤੇ, ਜ਼ਿਆਦਾ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਉੱਚੀ ਬੋਲਣ 'ਤੇ, ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਣ ਵਿਚ ਬਾਹਰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਰਹਿਣ 'ਤੇ ਗਲਾ ਖਰਾਬ ਹੋਣਾ, ਦਰਦ ਹੋਣਾ ਇਹ ਆਮ ਸਮੱਸਿਆ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਹਲਕੇ ਕੋਸੇ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਨਮਕ ਮਿਲਾ ਕੇ ਗਰਾਰੇ ਕਰਨਾ ਓਰਲ ਹੈਲਥ ਲਈ ਚੰਗਾ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਡਾਕਟਰ ਵੀ ਹੁਣ ਗਰਾਰੇ ਕਰਨ ਦੀ ਸਲਾਹ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿਚ ਗਲਾ ਦਰਦ ਜਾਂ ਖਰਾਬ ਹੋਣ 'ਤੇ ਦਿਨ ਵਿਚ ਦੋ ਤੋਂ ਤਿੰਨ ਵਾਰ ਗਰਾਰੇ ਕਰੋ ਤਾਂ ਲਾਭ ਮਿਲਦਾ ਹੈ।
ਗਰਾਰੇ ਅਤੇ ਕੁਰਲੀ ਕਿਵੇਂ ਕਰੀਏ
ਇਕ ਗਿਲਾਸ ਕੋਸੇ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਅੱਧਾ ਚਮਚ ਨਮਕ ਮਿਲਾ ਲਓ, ਫਿਰ ਇਸ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਭਰ ਕੇ ਮੂੰਹ ਥੋੜ੍ਹਾ ਉੱਪਰ ਕਰਕੇ ਗਰਾਰੇ ਕਰੋ, ਤਾਂ ਕਿ ਗਲੇ ਨੂੰ ਉਸ ਨਮਕ ਮਿਲੇ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਰਾਹਤ ਮਿਲੇ। ਫਿਰ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਸੁੱਟ ਦਿਓ। ਦੁਬਾਰਾ ਭਰ ਕੇ ਫਿਰ ਕਰੋ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਸ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਦੁਹਰਾਓ। ਧਿਆਨ ਦਿਓ ਕਿ ਨਮਕ ਵਾਲਾ ਪਾਣੀ ਮੂੰਹ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਸੁੱਟਣਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਪੀਣਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਪੀਣ ਨਾਲ ਤੁਹਾਨੂੰ ਡੀਹਾਈਡ੍ਰੇਸ਼ਨ ਦੀ ਸਮੱਸਿਆ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਖੂਨ ਦਾ ਦਬਾਅ ਵੀ ਵਧ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਕਈ ਵਾਰ ਕੈਲਸ਼ੀਅਮ ਦੀ ਕਮੀ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ।
ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਮਸੂੜਿਆਂ ਦੇ ਸੁੱਜਣ 'ਤੇ ਕੋਸੇ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਨਮਕ ਮਿਲਾ ਕੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਭਰੋ ਅਤੇ ਉਸ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਘੁਮਾਓ ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਸੁੱਟੋ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਸ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਨੂੰ ਇਕ ਵਾਰ ਵਿਚ 3-4 ਵਾਰ ਕਰੋ ਅਤੇ ਦਿਨ ਵਿਚ 2 ਤੋਂ 3 ਵਾਰ ਕਰੋ।
ਗਲੇ ਦੀ ਖਰਾਸ਼
ਗਲੇ ਦੀ ਖਰਾਸ਼ ਜਾਂ ਗਲੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸੋਜ ਹੋਣ 'ਤੇ ਨਮਕ ਦੇ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਗਰਾਰੇ ਕਰਨਾ ਬਿਹਤਰ ਅਤੇ ਆਸਾਨ ਉਪਾਅ ਹੈ। ਨਮਕ ਵਾਲਾ ਪਾਣੀ ਗਲੇ ਦੇ ਸੁੱਜੇ ਹੋਏ ਟਿਸ਼ੂਆਂ ਨੂੰ ਆਰਾਮ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਸੋਜ ਅਤੇ ਖਰਾਸ਼ ਤੋਂ ਰਾਹਤ ਮਿਲਦੀ ਹੈ।
ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਅਲਸਰ
ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਅਲਸਰ ਹੋਣ 'ਤੇ ਨਮਕ ਵਾਲੇ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਗਰਾਰੇ ਕਰਨ 'ਤੇ ਅਲਸਰ ਵਿਚ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਦਰਦ ਤੋਂ ਰਾਹਤ ਮਿਲਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸੋਜ ਵੀ ਘੱਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਟੌਂਸਲ ਵਿਚ ਵੀ ਗਰਾਰੇ ਲਾਭਦਾਇਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
ਸਾਈਨਸ
ਖੋਜ ਕਰਤਾਵਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਸਾਈਨਸ ਦੇ ਰੋਗੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਨਮਕ ਵਾਲਾ ਪਾਣੀ ਆਰਾਮ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਸਾਈਨਸ ਸਬੰਧਿਤ ਰੋਗੀਆਂ ਨੂੰ ਦਿਨ ਵਿਚ ਘੱਟ ਤੋਂ ਘੱਟ 4 ਵਾਰ ਨਮਕ ਵਾਲੇ ਗਰਮ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਗਰਾਰੇ ਕਰਨੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ।

ਫੋਲੇਟ ਦੀ ਕਮੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਦਾਸੀ ਦਾ ਰੋਗੀ ਬਣਾ ਸਕਦੀ ਹੈ

ਜੇ ਵਿਅਕਤੀ ਉਦਾਸੀ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੈ ਤਾਂ ਇਹ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਭੋਜਨ ਵਿਚ ਪੂਰੀ ਮਾਤਰਾ ਵਿਚ ਹਰੀਆਂ ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਪਾਲਕ, ਮੇਥੀ, ਬੀਨਸ ਆਦਿ ਨਾ ਲੈ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਹ ਇਸ ਰੋਗ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੈ। ਮਾਹਿਰਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਔਰਤਾਂ ਵਿਚ ਫੋਲਿਕ ਐਸਿਡ ਜਾਂ ਫੋਲੇਟ ਦੀ ਕਮੀ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਨਸਿਕ ਰੋਗਾਂ ਦਾ ਕਾਰਨ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿਚੋਂ ਉਦਾਸੀ ਵੀ ਇਕ ਰੋਗ ਹੈ। ਫੋਲਿਕ ਐਸਿਡ ਵਿਟਾਮਿਨ 'ਬੀ' ਵਾਲੀਆਂ ਹਰੀਆਂ ਪੱਤੇਦਾਰ ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਵਿਚ ਪਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਲੇਜਿਊਮ, ਸਾਬਤ ਅਨਾਜ, ਸੁੱਕੇ ਮੇਵੇ ਵੀ ਇਸ ਦਾ ਚੰਗਾ ਸਰੋਤ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹ ਉਦਾਸੀ ਤੋਂ ਸੁਰੱਖਿਆ ਵੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਮੈਕਗਿਲ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਡਾ: ਯੰਗ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਇਕ ਖੋਜ ਅਨੁਸਾਰ ਫੋਲਿਕ ਐਸਿਡ ਦੀ ਕਮੀ ਨਾਲ ਵਿਅਕਤੀ ਉਦਾਸੀ ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਕਮੀ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਹੋ ਜਾਣ ਨਾਲ ਉਹ ਉਦਾਸੀ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਅਧਿਐਨ ਵਿਚ ਡਾ: ਯੰਗ ਨੇ ਪਾਇਆ ਕਿ ਫੋਲਿਕ ਐਸਿਡ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਦਾਸੀ ਦੇ ਰੋਗੀਆਂ ਵਿਚ ਫੋਲਿਕ ਐਸਿਡ ਦੀ ਕਮੀ ਵੀ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲੀ। ਫੋਲਿਕ ਐਸਿਡ ਦੀ ਕਮੀ ਨਾਲ ਦਿਮਾਗ ਦੇ ਸੇਰੋਟੋਨਿਨ ਪੱਧਰ ਵਿਚ ਗਿਰਾਵਟ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਫੋਲਿਕ ਐਸਿਡ ਦੀ ਕਮੀ ਜਿਥੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਉਦਾਸੀ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਬਣਾ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਉਥੇ ਡਾ: ਯੰਗ ਅਨੁਸਾਰ ਇਸ ਦੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਾਤਰਾ ਲੈਣੀ ਵੀ ਨੁਕਸਾਨਦਾਇਕ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਡਾਕਟਰ ਦੀ ਰਾਏ ਲੈ ਕੇ ਹੀ ਇਸ ਦੀ ਸਹੀ ਮਾਤਰਾ ਦਾ ਸੇਵਨ ਕਰੋ।

ਪੀਲੀਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਲਿਵਰ ਦੀ ਗੜਬੜੀ ਨਾਲ

ਲਿਵਰ ਸਾਡੇ ਸਰੀਰ ਦਾ ਇਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਅੰਗ ਹੈ, ਜੋ ਪੇਟ ਦੇ ਉੱਪਰਲੇ ਹਿੱਸੇ ਵਿਚ ਸੱਜੇ ਪਾਸੇ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਭੋਜਨ ਪਚਾਉਣ ਵਿਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਸਰੀਰ ਵਿਚ ਹੋਣ ਵਾਲੀਆਂ ਰਸਾਇਣਕ ਕਿਰਿਆਵਾਂ ਅਤੇ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਵਿਚ ਇਹ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਲਿਵਰ ਸਹੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਜਾਂ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਦੀ ਪਕੜ ਵਿਚ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ।
ਗਰਮੀ ਜਾਂ ਬਰਸਾਤ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ ਫੈਲਣ ਵਾਲੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਵਿਚ ਪੀਲੀਆ ਇਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਰੋਗ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਡਾ ਲਿਵਰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਇਕ ਗੰਭੀਰ ਰੋਗ ਹੈ। ਇਲਾਜ ਵਿਚ ਲਾਪ੍ਰਵਾਹੀ ਕਰਨ ਨਾਲ ਰੋਗੀ ਦੀ ਜਾਨ ਵੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਸਾਡਾ ਲਿਵਰ ਤੰਦਰੁਸਤ ਰਹੇ ਅਤੇ ਇਹ ਠੀਕ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਰਹੇ, ਉਸ ਦੇ ਲਈ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ਕਿ ਭੋਜਨ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਚਬਾ ਕੇ ਖਾਧਾ ਜਾਵੇ। ਅਸੀਂ ਭੋਜਨ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਜੋ ਕੁਝ ਵੀ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਉਸ ਦਾ ਪਾਚਣ ਹੋ ਕੇ ਰਸ ਬਣਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਰਸ ਨਾਲ ਖੂਨ ਬਣਦਾ ਹੈ। ਰਸ ਨੂੰ ਖੂਨ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਕੰਮ ਮੁੱਖ ਰੂਪ ਨਾਲ ਲਿਵਰ ਹੀ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਲਿਵਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪਿੱਤਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਥੋਂ ਦੋ ਨਲੀਆਂ ਨਿਕਲਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਮਿਹਦੇ ਵਿਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਦੂਜੀ ਖੂਨ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਕਿਸੇ ਕਾਰਨ ਨਾਲ ਆਮਾਸ਼ਯ ਵਿਚ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਨਲੀ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਪਾਚਣ ਕਿਰਿਆ ਲਈ ਆਮਾਸ਼ਯ ਵਿਚ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਪਿੱਤ ਖੂਨ ਵਿਚ ਮਿਲਣ ਲਗਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਖੂਨ ਦਾ ਬਣਨਾ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਰੋਗੀ ਪੀਲਾ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਪੀਲੀਆ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਲੱਛਣ : ਇਸ ਰੋਗ ਵਿਚ ਹੇਠ ਲਿਖੇ ਲੱਛਣ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ-
* ਰੋਗੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ, ਨਹੁੰ ਅਤੇ ਪਿਸ਼ਾਬ ਦਾ ਰੰਗ ਪੀਲਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਖਾਨਾ ਸਫੈਦ ਰੰਗ ਦਾ ਆਉਂਦਾ ਹੈ।
* ਰੋਗ ਵਧ ਜਾਣ 'ਤੇ ਪਸੀਨਾ ਵੀ ਪੀਲਾ ਆਉਣ ਲਗਦਾ ਹੈ।
* ਭੁੱਖ ਨਹੀਂ ਲਗਦੀ। ਕੁਝ ਵੀ ਖਾਣ 'ਤੇ ਉਲਟੀ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
* ਰੋਗੀ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਨੂੰ ਚੱਲਣ-ਫਿਰਨ ਅਤੇ ਪਾਸਾ ਬਦਲਣ ਵਿਚ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਦੇਸੀ ਇਲਾਜ : * ਮਕੋਯ ਦੇ ਪੱਤਿਆਂ ਦਾ ਰਸ ਉਬਾਲ ਕੇ ਦਿਨ ਵਿਚ 2 ਵਾਰ 2-2 ਚਮਚ ਰੋਗੀ ਨੂੰ ਪਿਲਾਓ।
* ਇਕ ਲਿਟਰ ਸ਼ੁੱਧ ਪਾਣੀ ਵਿਚ 10-12 ਆਲੂਬੁਖਾਰੇ ਅਤੇ 10-12 ਦਾਣੇ ਇਮਲੀ ਦੇ ਪਾ ਦਿਓ। ਸਵੇਰੇ ਮਸਲ, ਛਾਣ ਲਓ ਅਤੇ ਉਸ ਵਿਚ ਖੰਡ ਮਿਲਾ ਲਓ। ਇਸ ਨੂੰ ਦਿਨ ਵਿਚ 3 ਵਾਰ ਰੋਗੀ ਨੂੰ ਸੇਵਨ ਕਰਾਓ। ਲਾਭ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਵੇਗਾ।
* ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪੀਲੀਏ ਦਾ ਰੋਗੀ ਦਸਤ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਰੋਗੀ ਨੂੰ ਦਸਤ ਹੋ ਰਹੇ ਹੋਣ ਤਾਂ ਕੁਝ ਹਿੱਸਾ ਸਫੈਦ ਜੀਰਾ ਅਤੇ ਸੌਂਫ ਲੈ ਕੇ ਕੱਚਾ-ਪੱਕਾ ਭੁੰਨ ਲਓ। ਇਸ ਵਿਚ ਖੰਡ ਮਿਲਾ ਕੇ ਅੱਧਾ-ਅੱਧਾ ਚਮਚ ਰੋਗੀ ਨੂੰ ਦਿਨ ਵਿਚ 3 ਵਾਰ ਦਿਓ।
* ਰੋਗੀ ਨੂੰ ਕਬਜ਼ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਮਕੋਯ ਦੇ ਪੱਤਿਆਂ ਦਾ ਸਾਗ ਖਵਾਓ।
ਸਾਵਧਾਨੀਆਂ : * ਰੋਗੀ ਨੂੰ ਚਿਕਨਾਈ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਮਾਸਾਹਾਰੀ ਭੋਜਨ ਬਿਲਕੁਲ ਨਾ ਦਿਓ।
* ਪ੍ਰੋਟੀਨ ਵਾਲੇ ਭੋਜਨ ਭਰਪੂਰ ਮਾਤਰਾ ਵਿਚ ਦਿਓ।
* ਪਾਣੀ ਖੂਬ ਪੀਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਨਿੰਬੂ ਅਤੇ ਖੰਡ ਮਿਲਾ ਕੇ ਪਿਲਾਉਣਾ ਲਾਭਦਾਇਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
* ਤਰਲ ਪਦਾਰਥ-ਰਸ, ਲੱਸੀ ਜਾਂ ਦਾਲ ਦੇ ਪਾਣੀ ਦਾ ਸੇਵਨ ਕਰਾਓ।
* ਰੋਗੀ ਨੂੰ ਉਬਲਿਆ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਬਿਨਾਂ ਹਲਦੀ ਵਾਲਾ ਭੋਜਨ ਦਿਓ।
* ਤਾਜ਼ਾ ਅਤੇ ਪਚਣਯੋਗ ਭੋਜਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪਾਣੀ ਉਬਾਲ ਕੇ ਪੀਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
* ਰੋਗੀ ਨੂੰ ਦਾਲ, ਟਮਾਟਰ, ਪਾਲਕ ਅਤੇ ਚੁਕੰਦਰ ਆਦਿ ਖਾਣ ਲਈ ਬਿਲਕੁਲ ਨਹੀਂ ਦੇਣੇ ਚਾਹੀਦੇ। **

ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦਾ ਰੱਖੋ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਧਿਆਨ

ਵਧਦੀ ਉਮਰ ਜੀਵਨ ਦਾ ਇਕ ਜ਼ਰੂਰੀ ਪੜਾਅ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਨਕਾਰਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਵਧਦੀ ਉਮਰ ਵਿਚ ਚੁਸਤੀ ਘੱਟ ਹੋਣਾ, ਘੱਟ ਸੁਣਨਾ, ਘੱਟ ਦਿਸਣਾ, ਸਰੀਰ ਦਾ ਢਿੱਲਾ ਹੋਣਾ, ਪਾਚਣ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦਾ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋਣਾ ਸਾਧਾਰਨ ਹੈ। ਜੇ ਬੱਚੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਮ ਵਾਂਗ ਲੈਣ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਿਹਤ ਅਤੇ ਖੁਰਾਕ ਦਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖਣ ਅਤੇ ਪਿਆਰ ਦੇਣ ਤਾਂ ਬਜ਼ੁਰਗ ਜ਼ਿਆਦਾ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਬੁਢਾਪਾ ਕੱਟ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਆਓ ਦੇਖੀਏ ਕਿਨ੍ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ 'ਤੇ ਗੌਰ ਫਰਮਾ ਕੇ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਾ ਸਕਦੇ ਹਾਂ।
ਖੁਰਾਕ
* ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਖੁਰਾਕ ਵਿਚ ਫਲ-ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਵਧਾ ਦਿਓ। ਘਿਓ, ਖੰਡ, ਨਮਕ, ਚੌਲ, ਮੈਦਾ ਘੱਟ ਕਰ ਦਿਓ ਤਾਂ ਕਿ ਵਧਦੀ ਉਮਰ ਵਿਚ ਆਪਣਾ ਭਾਰ ਕਾਬੂ ਕਰ ਸਕਣ।
* ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੋ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਆਹਾਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਕਾਰਬੋਹਾਈਡ੍ਰੇਟ ਦੇ ਨਾਲ ਪ੍ਰੋਟੀਨ, ਖਣਿਜ ਵੀ ਮੌਜੂਦ ਹੋਣ ਜਿਵੇਂ ਓਟਸ, ਕਣਕ ਦਾ ਦਲੀਆ, ਅਨਾਜ, ਦਹੀਂ, ਦੁੱਧ, ਪਨੀਰ, ਹਰੀਆਂ ਸਬਜ਼ੀਆਂ, ਦਾਲਾਂ ਦੁਪਹਿਰ ਦੇ ਸਮੇਂ ਅਤੇ ਮੌਸਮੀ ਫਲ ਦਿਓ। ਰਾਤ ਨੂੰ ਅਸਾਨੀ ਨਾਲ ਪਚਣ ਵਾਲਾ ਭੋਜਨ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਦਿਓ।
* ਵਿਟਾਮਿਨਾਂ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਫਲ ਅਤੇ ਐਂਟੀ-ਆਕਸੀਡੈਂਟ ਵਾਲੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਖਾਣ ਨੂੰ ਦਿਓ ਜਿਵੇਂ ਬ੍ਰੋਕਲੀ, ਪਾਲਕ, ਸ਼ਕਰਕੰਦੀ, ਸੀਤਾਫਲ, ਫਲਾਂ ਵਿਚ ਜਾਮਣ, ਬਲਿਊਬੇਰੀ, ਕੀਵੀ, ਸੰਤਰਾ, ਮੌਸੰਮੀ, ਕਿਸ਼ਮਿਸ਼ ਅਤੇ ਅਖਰੋਟ।
* ਰੇਸ਼ੇਦਾਰ ਖਾਧ ਪਦਾਰਥ ਖਾਣ ਨੂੰ ਦਿਓ। ਫਲ-ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਦਾ ਸੂਪ, ਸਲਾਦ ਆਦਿ, ਤਾਂ ਕਿ ਪੇਟ ਦੀ ਤਾਲ ਠੀਕ ਰਹੇ।
* ਫਲੈਕਸ ਸੀਡਸ, ਖ਼ਰਬੂਜ਼ਾ, ਤਰਬੂਜ਼ ਅਤੇ ਸੀਤਾਫਲ ਦੇ ਬੀਜ ਭੁੰਨ-ਪੀਸ ਕੇ ਦਿਓ। ਖੁਰਾਕ ਵਿਚ ਸੋਇਆਬੀਨ ਵੀ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕਰੋ।
* ਦੁੱਧ ਅਤੇ ਦੁੱਧ ਤੋਂ ਬਣੇ ਖਾਧ ਪਦਾਰਥ ਦਿਓ।
ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਕਸਰਤ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ
* ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੋ ਕਿ ਉਮਰ ਵਧਣ ਦੇ ਨਾਲ ਭਾਰ ਨਾ ਵਧਣ ਦਿਓ। ਭਾਰ 'ਤੇ ਕਾਬੂ ਰੱਖਣ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਲਕੀ ਕਸਰਤ ਕਰਨ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰੋ।
* ਹੱਥਾਂ, ਪੈਰਾਂ, ਗਰਦਨ, ਬਾਹਾਂ, ਉਂਗਲੀਆਂ, ਕਲਾਈਆਂ ਦੀਆਂ ਸੂਖਮ ਕਿਰਿਆਵਾਂ ਸਿਖਾਓ ਤਾਂ ਕਿ ਟੀ. ਵੀ. ਦੇਖਦੇ ਸਮੇਂ ਜਾਂ ਖਾਲੀ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਉਹ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣ।
* ਫਿਕਸ ਸਾਈਕਲਿੰਗ, ਯੋਗ ਆਸਣ ਕਰਨ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਦੇ ਰਹੋ ਪਰ ਹਰ ਕਸਰਤ ਆਪਣੀ ਸਮਰੱਥਾ ਅਨੁਸਾਰ ਹੀ ਕਰੋ।
* ਸਵੇਰੇ ਅਤੇ ਸ਼ਾਮ ਸਹੂਲਤ ਅਨੁਸਾਰ ਸੈਰ 'ਤੇ ਜਾਓ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰੋ ਤਾਂ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਬਦਲਾਅ ਰਹੇ।
* ਪ੍ਰਾਣਾਯਾਮ, ਧਿਆਨ ਦੀ ਜਾਚ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਮਾਹਿਰ ਕੋਲੋਂ ਸਿਖਾਓ ਜਾਂ ਆਸ-ਪਾਸ ਯੋਗਾ ਕੇਂਦਰ ਵਿਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਦਾਖ਼ਲਾ ਕਰਾ ਦਿਓ ਤਾਂ ਕਿ ਨਿਯਮਤ ਰੂਪ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਰੀਰ ਅਤੇ ਦਿਮਾਗ ਕਿਰਿਆਸ਼ੀਲ ਰਹਿ ਸਕੇ।

ਸਿਹਤ ਖ਼ਬਰਨਾਮਾ

ਕਦੇ-ਕਦਾਈਂ ਹੀ ਵਰਤੋ ਨਾਰੀਅਲ ਤੇਲ

ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਹੋਰ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿਚ ਨਾਰੀਅਲ ਦਾ ਤੇਲ ਖਾਣ-ਪੀਣ ਵਿਚ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਕਦੇ-ਕਦਾਈਂ ਵਰਤਣਾ ਸਿਹਤ ਲਈ ਲਾਭਦਾਇਕ ਹੈ ਪਰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਨਾਲ ਨੁਕਸਾਨ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਵਿਚ ਸੈਰੇਟਿਡ ਫੈਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਚੰਗਾ ਅਤੇ ਬੁਰਾ ਦੋਵੇਂ ਕੋਲੈਸਟ੍ਰੋਲ ਵਧ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਕਿ ਜੈਤੂਨ, ਸੋਇਆਬੀਨ ਵਰਗੇ ਬਨਸਪਤੀ ਤੇਲ ਵਿਚ ਮੂਲ ਰੂਪ ਨਾਲ ਅਨਸੈਚੂਰੇਟਿਡ ਫੈਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਮਾੜਾ ਕੋਲੈਸਟ੍ਰੋਲ (ਐਲ.ਡੀ.ਐਲ.) ਘਟਦਾ ਅਤੇ ਚੰਗਾ ਕੋਲੈਸਟ੍ਰੋਲ (ਐਚ.ਡੀ.ਐਲ.) ਵਧਦਾ ਹੈ। ਨਾਰੀਅਲ ਤੇਲ ਮੱਖਣ ਅਤੇ ਸੁਅਰ ਦੇ ਤੇਲ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਵਿਚ ਘੱਟ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਬਨਸਪਤੀ ਤੇਲ ਨਾਲੋਂ ਘੱਟ ਲਾਭਦਾਇਕ ਹੈ ਪਰ ਇਸ ਸਭ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਨਾਰੀਅਲ ਤੇਲ ਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਨਾ ਵਰਤੋ ਸਗੋਂ ਕਦੇ-ਕਦੇ ਵਰਤਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਨਾਰੀਅਲ ਪਾਣੀ ਸਭ ਤੋਂ ਲਾਭਦਾਇਕ ਹੈ। ਕੱਚਾ ਨਾਰੀਅਲ ਵੀ ਲਾਭਦਾਇਕ ਹੈ ਪਰ ਸੁੱਕੇ ਨਾਰੀਅਲ ਵਿਚ ਤੇਲ ਦੀ ਮਾਤਰਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਅੱਖਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਸਭ ਤੋਂ ਲਾਪ੍ਰਵਾਹ ਹਨ ਭਾਰਤੀ

ਆਪਣੀਆਂ ਦੋ ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਬਦੌਲਤ ਅਸੀਂ ਸਭ ਕੁਝ ਦੇਖਦੇ ਅਤੇ ਸਮਝਦੇ ਹਾਂ। ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਦੇਖੀਆਂ ਗਈਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਸੱਚ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਭਾਰਤੀ ਆਪਣੀਆਂ ਦੋ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਸਭ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਲਾਪ੍ਰਵਾਹ ਹਨ। ਲੱਖਾਂ ਅਜਿਹੇ ਭਾਰਤੀ ਮਿਲ ਜਾਣਗੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸ਼ਾਇਦ ਹੀ ਕਿਸੇ ਡਾਕਟਰ ਕੋਲੋਂ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਵਾਈ ਹੋਵੇ। ਭਾਰਤੀ ਥੋੜ੍ਹਾ-ਬਹੁਤ ਵੀ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਦਿਸਦੇ ਰਹਿਣ 'ਤੇ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਚਲਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਪਾਣੀ ਸਿਰ ਤੋਂ ਲੰਘ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਧਿਆਨ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।
ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਰੋਗੀਆਂ ਦੀ ਇਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਆਬਾਦੀ ਹੈ। ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਖੋਜ ਦੇ ਮੁਤਾਬਿਕ ਭਾਰਤੀਆਂ ਲਈ ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਸਭ ਤੋਂ ਅਖੀਰਲੇ ਸਿਰੇ 'ਤੇ ਹੈ। 58 ਫੀਸਦੀ ਭਾਰਤੀ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਸਮੱਸਿਆ ਨਹੀਂ ਹੈ। 10 ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਵਿਅਕਤੀ ਅਜਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਕਦੇ ਜਾਂਚ ਨਹੀਂ ਕਰਵਾਈ ਹੁੰਦੀ। 70 ਫੀਸਦੀ ਲੋਕ ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਆਮ ਜਾਂਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰਵਾਉਂਦੇ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਸਮੱਸਿਆ ਨਹੀਂ ਹੈ।

ਵਿਚਾਰ ਸਾਂਝੇ ਕਰੋ ਅਤੇ ਤੰਦਰੁਸਤ ਰਹੋ

ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਨੁੱਖ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤੀਆਂ ਸਰੀਰਕ-ਮਾਨਸਿਕ ਕਿਰਿਆਵਾਂ ਜਿਵੇਂ ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਣ, ਨਾੜੀ ਚੱਲਣਾ, ਸਾਹ ਲੈਣਾ, ਖੂਨ ਦਾ ਪਰਿਸੰਚਰਣ ਹੋਣਾ, ਸੋਚਣਾ, ਚਿੰਤਨ ਕਰਨਾ, ਸਮਝਣਾ ਆਦਿ ਸਿਹਤ ਨਾਲ ਸਬੰਧਿਤ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਠੀਕ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਸ ਦੀ ਬੋਲਣ ਦੀ ਕਿਰਿਆ ਵੀ ਸਿਹਤ ਨਾਲ ਸਬੰਧ ਰੱਖਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਵਿਅਕਤੀ ਦਾ ਘੱਟ ਜਾਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਬੋਲਣਾ ਉਸ ਦੀ ਸਿਹਤ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦਾ ਘੱਟ ਜਾਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਬੋਲਣਾ ਪ੍ਰਤੱਖ ਰੂਪ ਨਾਲ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਨੂੰ ਹੀ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਅਤੇ ਸਰੀਰਕ ਸਿਹਤ ਦੋਵੇਂ ਇਕ-ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਪਰਸਪਰ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ ਅਤੇ ਦੋਵੇਂ ਇਕ-ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਰੂਪ ਨਾਲ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ ਵਿਅਕਤੀ ਦਾ ਘੱਟ ਜਾਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਬੋਲਣਾ ਪ੍ਰਤੱਖ ਰੂਪ ਨਾਲ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਤਾਂ ਕਰਦਾ ਹੀ ਹੈ, ਪਰੋਕਸ਼ ਰੂਪ ਨਾਲ ਸਰੀਰਕ ਸਿਹਤ ਨੂੰ ਵੀ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ਬੋਲਣ ਦੀ ਕਿਰਿਆ ਮਨੁੱਖੀ ਜੀਵਨ ਦਾ ਅਟੁੱਟ ਅੰਗ ਹੈ। ਇਸ ਦੀ ਕਮੀ ਵਿਚ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਸਮਾਜਿਕ ਜੀਵਨ ਔਖਾ ਹੈ। ਮਨੁੱਖ ਆਪਣੀਆਂ ਗਿਆਨ ਇੰਦਰੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਵਾਤਾਵਰਨ ਦੀਆਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਅਤੇ ਸਥਿਤੀਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ, ਸੁਣਦਾ, ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਅਤੇ ਸਮਝਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਉਸ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਜ਼ਰੂਰੀ ਰੂਪ ਨਾਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਅੱਜ ਅਨੇਕ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨਕ ਪ੍ਰਯੋਗਾਂ, ਖੋਜਾਂ ਦੁਆਰਾ ਇਹ ਸਿੱਧ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਹੈ ਕਿ ਮਨੁੱਖੀ ਮਨ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹਰੇਕ ਕਿਰਿਆ-ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ, ਚਾਹੇ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਕਿਸੇ ਵੀ ਰੂਪ ਵਿਚ ਹੋਵੇ।
ਮਨੁੱਖ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਸਾਰੀਆਂ ਕਿਰਿਆਵਾਂ-ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆਵਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਅਨੇਕ ਕਿਰਿਆਤਮਕ ਸਾਧਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸਾਧਨ ਹੈ ਬੋਲ ਕੇ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨ ਦਾ। ਪ੍ਰਗਟਾਵੇ ਦੇ ਕਿਰਿਆਤਮਕ ਸਾਧਨਾਂ ਵਿਚ ਬਹੁਤੇ ਜਾਂ ਤਾਂ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਮਾਜਿਕ ਪ੍ਰਵਾਨਗੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਪਰ ਬੋਲਣਾ ਅਜਿਹਾ ਸਾਧਨ ਹੈ, ਜੋ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆਵਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਉਚਿਤ ਢੰਗ ਨਾਲ ਕਰਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਵਾਸਤੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਸਮਰੱਥਾ ਦਾ ਥੋੜ੍ਹਾ ਵਿਕਸਿਤ ਹੋਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ।
ਕਦੇ-ਕਦੇ ਵਿਅਕਤੀ ਆਪਣੇ ਤਣਾਅ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਅਭਿਸ਼ਟ ਵਿਅਕਤੀ ਵੱਲ ਕਰਨ ਵਿਚ ਅਸਮਰੱਥ ਹੋਣ 'ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਭਾਵ ਹੋਰ ਚੀਜ਼ਾਂ ਜਾਂ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਵੱਲ ਤੋੜ-ਮਰੋੜ ਕੇ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਤਣਾਅਮੁਕਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕਦੇ-ਕਦੇ ਉਹ ਅਣਜਾਣ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਵੀ ਆਪਣੀ ਭੜਾਸ ਕੱਢਦਾ ਹੈ।
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੋਲ ਕੇ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਸਭ ਤੋਂ ਸੌਖਾ, ਸੁਲਭ ਅਤੇ ਵਧੀਆ ਸਾਧਨ ਹੈ, ਜਿਸ ਰਾਹੀਂ ਤਣਾਅ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਤਾਂ ਮਿਲ ਹੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਨਾਲ-ਨਾਲ ਮਾਨਸਿਕ ਅਤੇ ਸਰੀਰਕ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਵੀ ਬਣੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਸਿਹਤ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ 'ਤੇ ਸਾਡੇ ਅੰਦਰ ਅਨੇਕ ਚੰਗੇ ਗੁਣਾਂ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਉਪਰੋਕਤ ਗੱਲਾਂ ਦਾ ਅਰਥ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਜ਼ਿਆਦਾ ਬੋਲਣਾ ਸਦਾ ਲਾਭਦਾਇਕ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਕ ਨਿਸਚਿਤ ਸੀਮਾ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਬੋਲਣਾ ਸਿਹਤ ਲਈ ਹਾਨੀਕਾਰਕ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਬੋਲਦੇ ਸਮੇਂ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਮਨ ਵਿਚ ਆਵੇ, ਗਾਲੀ-ਗਲੋਚ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਦੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਠੇਸ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਵਾਲੀ, ਸਭ ਬੋਲਦੇ ਜਾਓ।
ਬੋਲਣ ਵਿਚ ਜਿੰਨੀ ਹੀ ਉੱਚ ਪੱਧਰੀ ਅਤੇ ਸੰਤੁਲਿਤ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰੋਗੇ, ਸਮਾਜ ਵਿਚ ਮਾਣ-ਇੱਜ਼ਤ ਵੀ ਓਨੇ ਹੀ ਚੰਗੇ ਢੰਗ ਦਾ, ਓਨੇ ਹੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦਿਨਾਂ ਤੱਕ ਬਰਕਰਾਰ ਰਹੇਗਾ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਤੰਦਰੁਸਤ ਵੀ ਰਹੋਗੇ। ਉਪਰੋਕਤ ਗੱਲਾਂ ਤੋਂ ਇਹ ਵੀ ਸਮਝਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਕਿ ਜ਼ਿਆਦਾ ਬੋਲਣਾ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਸਿਹਤ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਠੀਕ ਰੱਖਣ ਦੀ ਦਵਾਈ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਇਹ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਤੰਦਰੁਸਤ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣ ਲਈ ਜ਼ਰੂਰੀ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਦਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਹੈ।